“ทำแบบนี้จะดีเหรอครับพี่ทีม”
ทัศนัยถามขึ้นทันทีที่ได้อยู่กันตามลำพัง เห็นหน้าพี่ชายเขาก็รู้แล้วว่าอีกฝ่ายกำลังเจ็บ แต่แทนที่จะช่วยกันดึงหญิงสาวกลับมา ทศวรรษกลับให้เขาปล่อยการะบุหนิงไปเนี่ยนะ...ให้ตายสิ!
“ดีสิแทค ทางนี้แหละคือทางที่ดีที่สุดสำหรับแก้ว...สำหรับพี่”
ตอนท้าย...ทศวรรษพูดเสียงเบากับตนเอง ใช่...ตอนนี้ถือว่าเขาก้าวพลาดที่ไม่คิดบอกอะไรหรือแสดงออกให้การะบุหนิงรู้ว่าเขาชอบหล่อน สิ่งที่เขาทำได้จึงมีเพียงการรอเท่านั้น หล่อนบอกเองว่าอีกไม่นานหล่อนจะหลุดพ้นจากสถานะนั้น การที่เขาจะเข้าไปวุ่นวายกับหล่อนตอนนี้ก็รังแต่จะทำให้หล่อนสับสนเปล่าๆ เขาต้องอดทนไว้แล้วอีกไม่นานวันของเขาจะมาถึง
“พี่ทีม...”
“แก้วตัดสินใจแล้ว นายควรจะรู้จักเพื่อนตัวเองดีนะว่าแก้วเป็นคนยังไง”
“แต่ว่า...”
“พี่ไม่รังเกียจแก้ว และพี่ก็เชื่อว่าตัวเองรักแก้วมากพอที่จะเข้าใจในการกระทำครั้งนี้ของแก้ว”
ทศวรรษเอ่ยจากใจจริง
