อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมาคีธก็พาหล่อนมาถึงบ้านพีระนันท์ การะบุหนิงไม่ได้พาเขาไปยังตึกใหญ่ หล่อนนำทางคีธเดินลัดเลาะมายังตึกเล็กแทน และก็ไม่ผิดหวังเมื่อหล่อนพบว่าคนที่หล่อนต้องการมาพบนั้นกำลังพักผ่อนอยู่ภายในเรือนเล็ก
“คุณย่า...สวัสดีค่ะ” การะบุหนิงเดินเข้าไปกราบทักทายคุณหญิงกาหลงด้วยความดีใจ
“แม่แก้ว” คุณหญิงชรามองหลานสาวที่จากไปนับเดือนด้วยสายตาตกใจระคนยินดี “มาได้ยังไงกัน”
“แก้วคิดถึงคุณย่าค่ะ แก้วเลยมาเยี่ยม” หญิงสาวตอบตามตรง เมื่อแรกหล่อนตั้งใจแล้วว่าจะไม่มาที่บ้านนี้อีกต่อไป ทว่า...สุดท้ายหล่อนกลับคิดว่ามันยากกว่าที่คิดที่จะตัดใจจากคนที่รักและดูแลเรามาตลอด “เอ่อ...นี่มิสเตอร์แมคไกวร์ เอ่อ...คุณคีธเขาก็อยากมากราบคุณย่าด้วยนะคะ”
หล่อนหันไปแนะนำคีธเมื่อเขาเดินเข้ามานั่งข้างๆ ชายหนุ่ม
พับเพียบตามหญิงสาวด้วยกริยาเก้กังเพราะไม่เคยนั่งมาก่อน หญิงสาวรู้ดีว่าคีธกับคุณหญิงกาหลงยังไม่เคยพบกันมาก่
