พอขึ้นมาบนรถได้คีธก็พาการะบุหนิงไปธุระตามที่ตั้งใจเอาไว้แต่แรกในการพาหล่อนมาที่นี่ ชายหนุ่มเหลือบตามองหล่อนเป็นระยะจนหญิงสาวสังเกตได้ ทว่าก็ไม่ได้ทักถามอะไรเมื่อเห็นว่าคีธมองหล่อนพลางขมวดคิ้วมุ่น
ชายหนุ่มเห็นใบหน้าหญิงสาวแล้วพานทำให้คิดถึงบทสนทนาที่เขากับคุณหญิงกาหลงก่อนหน้านี้
“ฉันมีเรื่องนิดหน่อยที่อยากจะพูดกับคุณนะคุณคีรินทร์...เรื่องของยายแก้ว”
คุณหญิงเกริ่นขึ้น ทำให้คีธพยักหน้ารับ เพราะอันที่จริงเขาก็อยากจะพูดกับคุณหญิงสักครั้งในเรื่องของการะบุหนิงเช่นกัน
“ครับคุณหญิง”
คุณหญิงจ้องมองคีธเขม็งด้วยดวงตาฝ้าฟาง นางถอนใจยาวก่อนจะพูดขึ้นมาในที่สุด
“ฉันรู้นะว่าฉันทำผิดต่อแม่แก้ว ฉันขอยอมรับตรงๆ เลยว่าใช่ว่าพวกเราจะเลี้ยงดูแม่แก้วอย่างดี แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันมีให้แก่หลานที่ใครๆ ก็กดแกให้ตกต่ำ นั่นก็คือฉันรักแม่แก้ว ฉันรักหลานสาวของฉัน”
“ครับ...” คีธตอบรับเสียงเรียบ
หากตอบจากใจจริง เขาก็
