อันที่จริงแล้วคณาธิปไม่ได้หายไปไหน...ที่จริงแล้วในระหว่างที่บิดาและมารดาของเขาเอาแต่โต้เถียงกันนั้น คณาธิปและคีธต่างก็เห็นกันและกันชัดเจนอยู่แล้ว ชายหนุ่มเห็นกระทั่งว่าอีกฝ่ายชะงักฝีเท้าที่จะเดินตรงมาทางนี้อยู่นิดหน่อยก่อนจะเดินตรงมาเรื่อยๆ เป็นปกติ ราวกับไม่รู้จักและไม่เห็นพวกตนมาก่อน คณาธิปได้แต่ส่งยิ้มราวกับท้าทายให้กับคีธที่กำลังเดินตรงมาเรื่อยๆ ก่อนจะถอนสายตาเมื่อคีรีเดินตรงไปหาคีธและคุณหญิงวิมาดาเดินย้อนกลับมาหาเขา “คุณแม่พูดอย่างนั้นไปได้ยังไงครับ เหมือนกับจะบอกเลยว่าคุณแม่สนับสนุนคุณพ่อให้ยอมรับมัน แล้วนี่อะไร ทำไมถึงไม่ยอมอยู่ฟังละครับ เดินออกมาทำไม” ชายหนุ่มถามอดแปลกใจไม่ได้ว่ามารดาของตนเองกำลังทำอะไรหรือคิดอะไรอยู่ “เอาน่า...ตาธิป สองพ่อลูกนั่นดีกันได้ไม่นานหรอก อีกอย่างแม่ว่าถึงเวลาที่เราต้องเดินหมากใหม่แล้ว” คุณหญิงว่าพลางยิ้มอย่างไม่เดือดร้อน หล่อนกำลังรอดูว่าปฏิกิริยาของ