พอมาถึงรีสอร์ตแสงจันทร์ด้วยการโทรเรียกรถจากรีสอร์ต
ให้ออกมารับ คีธก็เดินไปยังห้องพักของตนเองอย่างรวดเร็ว ตลอดทางที่เดินนั้นเขาไม่สนใจการะบุหนิงที่วิ่งตามด้วยอาการเหนื่อยหอบเลยแม้แต่นิดเดียว
“คิดยังไงหึ” คีธหันมาพูดกับหล่อนเป็นครั้งแรกหลังจากที่ประตูห้องพักปิดสนิท “ถึงไปต่อปากต่อคำกับเขา”
น่าแปลกที่การะบุหนิงกลับจับไม่ได้ถึงเค้าโกรธเคืองในน้ำเสียงของคีธ ดูเหมือนว่าเขาจะถามเพราะอยากรู้จริงๆ มากกว่าจะตำหนิหล่อนที่ไปยุ่งไม่เข้าเรื่อง
“ฉันก็แค่คิดว่าเขาทำไม่ถูก” หญิงสาวตอบเสียงอ่อย หล่อนมอง
คีธด้วยสายตาเป็นห่วงจากใจจริง
วันนี้ได้เห็นโฉมหน้าและได้รู้เบื้องหลังของคีธมากขึ้นก็ทำให้มุมมองที่หล่อนมีต่อเขาเปลี่ยนไป
ผู้ชายคนนี้จะเหงาสักแค่ไหนกันนะ...ถึงเขาจะมีทุกอย่างพร้อมแต่ใช่ว่าเขาจะไม่รู้สึกอะไร หล่อนเข้าใจความรู้สึกของเขาดีเพราะหล่อนก็เป็นเหมือนเขานั่นแหละ
คีธโหยหาความรักจากบิดาแต่ปิดบังด
