“โอ๊ย...ปล่อยฉันนะ...ฉันเจ็บ”
การะบุหนิงสะบัดแขนแรงๆ เมื่อคีธที่ลากหล่อนจนเซหลุนๆ ก้าวตามไม่ทันนั้นบีบแขนหล่อนแน่นจนเกินไป จนกระทั่งเดินมาถึงห้องพักนั่นแหละคีธถึงยอมปล่อยมือ
“เจ็บสิดี!” คีธหันมาตะคอกใส่หญิงสาวอย่างโมโหไม่หาย “เธอจะได้จำเอาไว้ว่าเธอเป็นผู้หญิงของฉัน!”
เขาว่า ตอนนี้อารมณ์ดีๆ ที่มีให้หล่อนหายวับไปราวกับมันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
“นี่คุณเป็นบ้าอะไร ฉันไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยนะ” หญิงสาวถาม ขมวดคิ้วมองอาการคล้ายคนผีเข้าผีออกของคีธอย่างแปลกใจ ทุกวันนี้เขาเป็นอะไรไม่รู้ชักจะคุ้มดีคุ้มร้ายขึ้นมาทุกวันจนหล่อนตั้งรับไม่ทันแล้ว
เวลาดีก็ดีใจหาย...แต่เวลาร้ายคีธแทบจะทำให้หล่อนแหลกสลายภายในอุ้งมือของเขา
“อ้อ...นี่ขนาดไม่รู้ ยังมีไอ้บ้านั่นที่รู้ทั้งรู้เต็มอกว่าเธอคือคนของใครกล้ามาหยามฉันถึงที่นี่ แล้วถ้าเธอรู้เธอไม่กลายเป็นชู้ไปนอนกับมันแล้วเหรอ”
คีธประชด และคำพูดหยาบคายโดยไม่กลั่นกร
