ทว่าเอาเข้าจริงๆ แล้วกว่าหล่อนจะออกจากโรงแรมเดอ มาเรียน่าแล้วตรงไปยังสนามบินสุวรรณภูมิก็ใช้เวลานานเสียจนหล่อนร้อนใจ คีธขับรถเหมือนจะกลั่นแกล้งหล่อนด้วยการขับช้าๆ จนเวลาที่
ทัศนัยจะขึ้นเครื่องนั้นกระชั้นชิดเข้ามาทุกที และเมื่อมาถึงที่หมายก็เหลือเวลาอีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเท่านั้น
หญิงสาวได้พูดคุยกับทัศนัยไม่นานนัก ขณะที่คีธกลับไม่เข้าไปทักทายใคร เขาเลือกที่จะยืนอยู่ห่างๆ มองหญิงสาวคุยกับเพื่อนสนิทของหล่อนเท่านั้น
“นี่ใกล้จะได้เวลาขึ้นเครื่องแล้ว...เราคงต้องไปก่อนแล้วล่ะแก้ว” ทัศนัยหันมาลาเพื่อนสนิทของตนเอง เขารู้สึกห่วงหล่อนเป็นที่สุด
“โชคดีนะแทค ยังไงก็อย่าลืมส่งอีเมลมาหาเรานะ” หญิงสาวบอกเขาด้วยน้ำเสียงอาวรณ์ ทำให้ทัศนัยอดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นขยี้ผมหญิงสาวอย่างหมั่นเขี้ยว
“จ้า”
“ผมไปก่อนนะครับคุณพ่อ คุณแม่ พี่ทีมฝากดูแลพ่อกับแม่ด้วยนะครับ” เขาหันมาลาคนในครอบครัวเป็นลำดับต่อมา ทำให้มารดา
