“จะต้องรอให้คุณอาการหนักกว่านี้หรือยังไงคะ คุณพี่ถึงคิดจะบอกให้ดิฉันรู้ว่าตัวเองเป็นอะไร หึ!”
คุณหญิงวิมาดาประชดเสียงสูง ทว่ากลับทำให้คีรีนึกขำจนหลุดยิ้มออกมา
“ตอนนี้ผมก็ปลอดภัยแล้วน่า อย่างอนเลยนะ”
“เอ๊ะคุณพี่! ดิฉันไม่ได้งอนนะคะ”
ถึงบิดามารดาจะไม่ได้โกรธเคืองกันจริงจัง แต่คณาธิปก็เล็งเห็นว่าจะปล่อยให้ทั้งคู่โต้เถียงกันอย่างนี้ทั้งที่บิดาของเขาเพิ่งจะฟื้นขึ้นมาก็เห็นจะไม่ดี จึงได้ปรามสองผู้ใหญ่ให้เลิกทะเลาะกันเสียที
“ผมว่าคุณพ่อคุณแม่เลิกทะเลาะกันดีกว่านะครับ”
“แม่ไม่ได้ทะเลาะกับพ่อนะธิป”
“ครับๆ ไม่ได้ทะเลาะกันเลย” เห็นผู้เป็นแม่หันมางอนตนเองแทน คณาธิปก็ยอมแต่โดยดี และก็เหมือนคีรีที่อดไม่ได้ที่จะยิ้มขำ
คีรีกวาดตามองไปทั่วห้องเร็วๆ รอบหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยถามขึ้น “แล้วนี่...มีใครเห็น เอ่อ การะบุหนิงหรือเปล่า?”
“ใครกันคะคุณ” คุณหญิงวิมาดาถาม ไม่รู้ว่าสามีของหล่อนกำลังถามหาใครกัน
คีรีซึ
