โรงพยาบาล
กษิดิษย์รีบสาวเท้าตรงไปหาคีธทันทีที่เห็นร่างสูงใหญ่กำลังเดินวนเวียนอยู่หน้าห้องผ่าตัด เมื่อเดินเข้าไปใกล้ก็เห็นว่าคีธยังคงอยู่ในชุดที่เปื้อนเลือดของการะบุหนิงอยู่เลย ทำให้กาสะลองที่ตามมาถึงกับหน้าเสีย หล่อนโผเข้ากอดคุณหญิงการะเกดผู้เป็นมารดาที่ตามมาทันพอดีแน่น
“ยัยแก้วเป็นยังไงบ้างครับมิสเตอร์แมคไกวร์”
กษิดิษย์ถามชายรุ่นลูกด้วยน้ำเสียงร้อนรน พอเขาทราบข่าวก็รีบบึ่งมาที่นี่ทันทีด้วยความเป็นห่วงการะบุหนิง
“ยังไม่ออกมาจากห้องผ่าตัด” คีธตอบเสียงห้วน ไม่แม้แต่จะมองหน้าผู้มาใหม่สักคนเดียว เพราะไม่มั่นใจในอารมณ์ของตัวเอง เขากลัวว่าหากหันไปมองเขาจะควบคุมโทสะเอาไว้ไม่อยู่
“ผม...” กษิดิษย์พูดไม่ออกเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่อยากจะสนทนากับตนเองมากนัก
กาสะลองพอเห็นอย่างนั้นก็ค่อยๆ ผละออกจากอ้อมกอดของคุณหญิงการะเกดผู้เป็นมารดา หล่อนค่อยๆ ก้าวเดินไปหยุดตรงหน้าคีธ ดวงตาของหญิงสาวฉายแววขอลุแก่โท
