พอเดินมาถึงเรือนเล็กที่พำนักของคุณหญิงกาหลง การะบุหนิงก็ถูกดันตัวเข้าไปเต็มแรงโดยฝีมือการผลักของมารดาเลี้ยงที่ตีหน้าถมึงทึง เมื่อเข้าไปภายในเรือนก็เห็นว่าคุณหญิงกาหลงนั้นตื่นแล้ว ข้างกายมีเด็กแอนซึ่งเป็นเด็กรับใช้ข้างกายผลัดเปลี่ยนหน้าที่กับการะบุหนิงกำลังนั่งอยู่บนพื้นไม้ขัดเงามันวับกำลังบีบนวดขาให้ท่านอยู่
เมื่อเห็นว่าใครคือผู้ที่ส่งเสียงดัง คุณหญิงกาหลงจึงโบกมือไล่ให้แอนออกไป การะบุหนิงทรุดลงนั่งแทนที่เด็กรับใช้ ขณะที่คุณหญิงการะเกดซึ่งเป็นต้นเสียงโครมครามนั้นก็หันมาพูดกับแม่สามีเสียงเข้ม โดยไม่คิดจะนั่งลงบนพื้นไม้ขัดเงานั่นเลยแม้แต่น้อย
“คุณแม่คะ ดิฉันมีเรื่องอยากจะถามค่ะ”
“อะไรกันแม่เกด” น้ำเสียงคุณหญิงกาหลงในยามถามลูกสะใภ้นั้นมีแววตำหนิชัดเจน “มาถึงก็เอะอะโวยวายแต่เช้า”
ทว่าน้ำเสียงตำหนิของแม่สามีก็ไม่อาจทำให้คุณหญิงการะเกดในเวลานี้ใจเย็นลงได้ หล่อนโพล่งขึ้นมาทันทีตามประสาคนใจร้อ
