ดูเหมือนว่านางจะดูแปลกตาไปไม่น้อย แต่เขาไม่อาจจะบอกได้ว่านางเปลี่ยนไปที่ใด หมานจื้อจ้านเองก็มองมาที่เยี่ยนอิงเช่นกัน เขาเก็บความสงสัยไว้ภายในใจ โดยไม่ได้เอ่ยถามออกมา มีเพียงสายตาที่มองเยี่ยนอิงอย่างแคลงใจ
“จะออกเดินทางเลยหรือไม่เจ้าคะ” เยี่ยนอิงหันไปถามทั้งสองคน
“อืม...ออกเดินทางเถิด” หมานจื้อจ้านลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องโถงก่อน
หลิวเพ่ยหมินรอให้เยี่ยนอิงนางเดินออกมา แล้วเขาจึงเดินตามหลังนางแทน
เยี่ยนอิงนางออกเดินทางด้วยรถม้า โดยมีเสี่ยวชีและเสี่ยวปาที่ไปด้วยกันกับนาง ส่วนอิงฮวานางให้รออยู่ที่จวน ภายในรถม้าจึงมีเพียงนางแล้วเสี่ยวไป๋ที่นั่งอยู่ด้านใน
หลิวเพ่ยหมินกับหมานจื้อจ้านควบม้าขนาบอยู่ข้างรถม้าของเยี่ยนอิงแทน ทางหมานจื้อจ้าน ส่งคนมาแจ้งหัวหน้าหมู่บ้านเฟิ้งกวนไว้ก่อนแล้วว่าเขาจะเข้ามาสำรวจภูเขาด้านหลังของหมู่บ้าน
ห้ามไม่ให้ชาวบ้านเข้ามาวุ่นวายในพื้นที่ป่าส่วนกลาง แต่ก็ยังมีชาวบ้านไ
