เยี่ยนอิงเม้มปากแน่นอย่างใช้ความคิด นางไม่ต้องการจะเผยตัวว่านางคือผู้ฝึกตนในตอนนี้ แต่นางก็อยากจะออกไปด้านนอกแล้ว
จ้าวจื้อจ้าน เดินกลับไปที่บ่อน้ำด้วยความกระหาย ในเมื่อยังทำสิ่งใดไม่ได้ เขาก็ขอสำรวจถ้ำเสียยังจะดีกว่า
“ดื่มน้ำเสียหน่อย” เยี่ยนอิงมองใบไม้ที่มีน้ำอยู่ด้านในจากมือของหมานจื้อจ้านที่ส่งมาตรงหน้าของนาง
“ท่านดื่มเถิด ข้ายังมิกระหาย”
“อืม...น้ำในบ่อใช่สิ่งที่จะหาจากด้านนอกได้พบ หากเจ้าไม่ลองดื่มครั้งนี้ ไม่รู้ว่าครั้งหน้าจะมีโอกาสโชคดีได้พบอีกหรือไม่” หมานจื้อจ้านยังเสียดายไม่น้อยที่ตัวเขาไม่ได้พกถุงน้ำติดกายไว้ด้วย ไม่เช่นนั้นคงได้นำน้ำในบ่อติดออกไปได้
เยี่ยนอิงเอื้อมมือออกไปรับมาดื่มอย่างเสียไม่ได้ นางได้แต่คิดในใจหากเขารู้ว่า นางมีน้ำเช่นเดียวกับในบ่อตรงหน้ามากเพียงใด ไม่รู้จะทำหน้าแบบไหนออกมา
“หากดีเช่นที่ท่านว่า เหตุใดท่านไม่ลงไปแช่ตัวเลยเล่า” เยี่ยนอิงเลิกคิ้วถาม
“...”
