ตั้งแต่เฉิงเจ๋อหยวนเข้าไปในห้องเข็นรถเข็นพาเธอขึ้นรถมา เขาไม่พูดไม่บอกอะไรเธอสักคำ เธอเองก็ไม่คิดจะถามเขา จนมาถึงโรงพยาบาลเธอคิดว่าเขาคงพาเธอมาตรวจแต่ก็ต้องแปลกใจ เมื่อเขาไม่ได้พาเธอไปทางห้องตรวจ แต่พาเธอขึ้นลิฟต์ไปชั้นบนพอประตูลิฟต์เปิดออก เขาก็เข็นรถพาเธอไปหยุดอยู่หน้าพักพิเศษvvip เธอถึงได้รู้ว่าเขาพาเธอมาที่นี่ทำไม
ทันทีที่เธอถูกพาเข้ามาในห้อง สายตาของชายหญิงวัยกลางคนก็มองเธอด้วยแววตาสมเพชและรังเกียจ โดยเฉพาะสายตาของชายร่างท้วมคนนั้นที่มองเธอเหมือนจะฆ่าให้ตาย
" ขอโทษเธอซะ"
เฉิงเจ๋อหยวนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา เธอเงยหน้ามองเขาไม่อยากจะเชื่อว่าเขาพาเธอมาที่นี่เพื่อให้เธอมาขอโทษไห่ลู่ลู่ เขาเชื่อว่าเธอเป็นคนผลักไห่ลู่ลู่ โดยไม่คิดจะถามเธอสักคำ สมแล้วที่เป็นเพื่อนกับโทมัส เหมือนกันไม่มีผิด
" ไม่ต้องหรอก เรื่องมันแล้วมาแล้ว"
" ได้ยังไง คนทำผิดก็ต้องขอโทษ เราไม่ให้เธอเข้าคุกเพราะเห็นแก่ประ
