“แบล็คเวลล์อ้าปากครับ” ไนล์หยิบขนมอาลัวที่ทำเป็นรูปดอกไม้สีชมพูฝีมือย่าพุดป้อนแบล็คเวลส์ เพราะรู้ว่าลูกชอบกิน โดยไม่รู้ว่าลูกสาวกำลังยื่นมือไปหยิบขนมอาลัวชิ้นนั้น
“ไนล์ เดนิสกำลังหยิบ” มารินรู้ว่าลูกสาวจะหยิบ แต่ก็บอกสามีไม่ทัน ขนมอาลัวชิ้นสุดท้ายเข้าปากแบล็คเวลส์ไปแล้ว จะให้คายออกมาก็ไม่ทันเช่นกัน
“มี่มี่ ใจ ฉีพู ใจ” ปากเล็กๆ เบะคว่ำ น้ำตาเอ่อคลอขึ้นมาทันที มือเล็กๆ ตีที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเองตรงตำแหน่งหัวใจ เสียใจที่อดกินขนมอาลัวรูปดอกไม้สีชมพู ท่าทางบ่งบอกว่าเสียใจเป็นอย่างมาก ราวกับหัวใจจะแตกสลาย แต่มารินกับไนล์รู้ดีว่าคือมารยาของลูกสาว
“เดนิสเสียใจ โอ๋ๆ นะคะ คุณป๊าไม่รู้ค่ะว่าเดนิสจะเอาชิ้นนี้” มารินปลอบโยนลูกสาว มองหน้าสามี ปัญหาใหญ่เกิดแล้ว
“ป๊าขอโทษครับ เดนิสเอาชิ้นนี้ไหมครับ” ไนล์หยิบขนมวุ้นกรอบน้ำสมุนไพรสีส้มให้ลูกสาว เพราะสีชมพูหมดไปแล้ว แต่เดนิสก็ไม่กิน
“งานเข้าคุณป๊าแล
