เมื่อถึงวันประกวดธิดาอัมพวาในงานของดีของอัมพวา คนที่ตื่นเต้นมากกว่าผู้เข้าประกวดก็คือพ่อไฟท์เตอร์ แม่เพลิน เทียดขิม ตาแคน ยายมด ย่าพุด และปู่โจ
ไนล์กับมารินก็พาลูกๆ มาให้กำลังใจเพียงออ รวมทั้งตาต่อกับยายขนมผิงที่ยกโขยงมาเชียร์หลานกันทั้งบ้าน
“เพียงออนี่แหยะของดีอัมพวา” เพียงออบอกอย่างอารมณ์ดีขณะคนเป็นตาทำผมกับแต่งหน้าให้
แต่เมื่อเวลาผ่านไปอารมณ์ก็เริ่มเปลี่ยน เพราะไม่เคยนั่งนิ่งๆ 2-3 ชั่วโมงแบบนี้
“คุงตาขา ฉวยเฉดยัง ฉวยเฉดเถอะ”
“ใกล้แล้วๆ จะสวยให้สุดต้องใจเย็นๆ สิครับ” แคนเห็นสีหน้าหลานก็เร่งมือ จากนั่งตัวตรงก็เริ่มเลื้อยเป็นงู
“คุงปู่บอกเพียงออฉวยฉุดตั้งแต่เกิดแย้ว กำพังดี ไม่ต้องแต่งหน้าก็ฉวย คุงตาฉวยพอเถอะ” ความมั่นหน้ามั่นโหนกไม่ได้มาเพราะโชคช่วย แต่เพราะกรรมพันธุ์ดี เลยสวยตั้งแต่เกิด ยิ่งปู่บอกยิ่งทำให้ทำให้มั่นใจเข้าไปอีก และไม่ใช่แค่ปู่ แต่เป็นทุกคนในบ้าน และในละแวกบ้านที
