“ว้าย!!”
เสียงวี้ดว้ายของเพลินกับของขวัญ เพราะถูกไฟท์เตอร์กับวิคเตอร์อุ้มตัวลอย แล้วพาวิ่งลงทะเล แกล้งจะโยนลงน้ำ
“ต้นๆ ไม่เห็นอุ้มหนูบ้างเลย” วารินถามคนตัวสูงที่ทิ้งตัวนั่งลงบนผืนทราย มองอีก 2 คู่ หยอกล้อกัน
“เดี๋ยวแขนหัก” แม้จะไม่ได้เงยหน้ามองคนถาม แต่ต้นไม้ก็มั่นใจว่าหน้าของเธอต้องงอเง้าเป็นแน่
“ว่าหนูอ้วนเหรอ” วารินขยับมายืนเท้าเอวตรงหน้าคนพี่
“ไม่อ้วน” ต้นไม้เงยหน้ามองคนฮึดฮัด
“ชะ...” วารินยิ้มขึ้นมาได้ แต่ก็แป๊บเดียวเท่านั้น
“แค่อวบระยะสุดท้าย”
“ว่าหนูอวบระยะสุดท้ายใช่ไหม งั้นจะทับให้แบนเลย” วารินใช้ความว่องไวนั่งตักพี่ต้นไม้จับมือของเขามาโอบกอดตัวเองไว้
“ลุกไปเลย เป็นผู้หญิงมานั่งตักผู้ชายได้ยังไง”
“พี่มารินยังนั่งตักพี่ไนล์ได้เลย”
“พี่มารินกับไอ้ไนล์เป็นแฟนกันไหมล่ะ”
“ต้นๆ ก็เป็นแฟนหนูสิ”
“ลุกไปเลย” ในเมื่อวารินไม่ยอมลุกไปแต่โดยดี ต้นไม้จึงต้องอุ้มออกไปจากตัก
“..
