ตอนที่ 7 จุ่มโฮสต์
1249 คำ
“กลับไทยครั้งนี้มารินควรเปิดโลก” ขณะเดินออกจากสนามบิน โนนาคิดว่าเพื่อนควรเปิดโลกทัศน์ จะได้เห็นว่า 2 ปี ที่ไม่ได้กลับไทย มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้าง
“เปิดโลกอะไร”
“เปิดโลกบาร์โฮสต์ดีไหม”
“จะบ้าเหรอ ไม่เอาด้วยหรอก”
“สักครั้งในชีวิต”
“ไม่”
“จำได้ว่าลูกพี่ลูกน้องของมารินเปิดบาร์โฮสต์ไม่ใช่เหรอ ถือโอกาสจัดงานวันเกิดเลยก็ได้ เปิดหูเปิดตาบ้าง เผื่อจะได้เจอเนื้อคู่ที่แม่หมอบอกไง”
“เนื้อคู่ในบาร์โฮสต์เนี่ยนะ”
“แม่นแล้ว”
“บ่ๆ บ่แม่น” เพื่อนเว้าอีสานใส่ มารินก็ตอบกลับด้วยภาษาอีสานเช่นกัน
“อย่าให้ต้องบังคับนะ”
โมนาไม่ละความพยายาม ถือคติ ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก ในที่สุดก็สามารถโน้มน้าวให้มารินเลี้ยงฉลองวันเกิดอายุครบ 23 ปี ที่บาร์โฮสต์ได้
คอนโดมิเนียม ริมแม่น้ำเจ้าพระยา
“เซอร์ไพรส์ อุ๊ย! โดนเซอร์ไพรส์เองซะงั้น” มารินตั้งใจจะเซอร์ไพรส์น้องสาวฝาแฝด แต่ตัวเองกับโดนเซอร์ไพรส์เสียเอง เมื่อ มิรา หนึ่งวารี อยู่กับหนุ่มหล่อทายาทบริษัทเดินเรือรายใหญ่ ที่มีสำนักงานทั่วโลกกว่าร้อยแห่ง
“กลับมาทำไมไม่บอกก่อน” มิราดีใจต่อการมาของพี่สาวฝาแฝด
“เซอร์ไพรส์ไง ไม่คิดว่าจะเซอร์ไพรส์เสียเอง”
“พูดอย่างกับไม่รู้จักคลื่นอย่างนั้น” คลื่น รักสมุทร เพื่อนตั้งแต่สมัยเด็กของมิรากับมาริน
“คิดถึงจังเลย” มารินแกล้งโผเข้าหาคลื่น
“ทางนี้” มิราดึงชุดสวยด้านหลังของพี่สาวฝาแฝดให้กลับมาหาตัวเอง
“มีหวงด้วย” มารินหันกลับมาโอบกอดมิราด้วยความคิดถึง 2 ปีที่ต้องห่างกัน ติดต่อกันผ่านสื่อโซเชียล เธอเรียนปริญญาโทด้านการบริหารโรงแรมจากประเทศอังกฤษ ในขณะที่มิราเรียนหมอตามที่ตั้งใจที่นี่
สองพี่น้องพูดคุยกันให้คลายความคิดถึง มารินยังไม่ให้มิราบอกน้องชายว่าตนกลับมาแล้ว ด้วยอยากเซอร์ไพรส์
บาร์โฮสต์ (Bar Host) สถานให้บริการมอบความสุขเปรียบดังแดนสวรรค์ของคนเหงา โดยมี “โฮสต์หนุ่ม” ผู้ชายรูปร่างหน้าตาดีคอยเอนเตอร์เทน และคอยเซอร์วิสแบบแนบชิด แลกกับการต้องจ่ายเงิน “ซื้อดริ้งค์” เปย์ให้ฉ่ำเพื่อแลกกับค่ำคืนอันสุดแสนหฤหรรษ์
Elysia ที่แห่งนี้คือสวรรค์ของความสุข ความสนุก และความผ่อนคลาย
แสง สี เสียง ที่ยิ่งใหญ่อลังการ และเพียงโฮสต์หนุ่มหมายเลข 58 ที่พกความหล่อขั้นเทพกับรูปร่างสุดเพอร์เฟคมาด้วยปรากฏตัว ก็เรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดจากผู้คนเฉพาะกลุ่มซึ่งมีความพึงพอใจที่ใช้จ่ายเพื่อซื้อความสุข รักสนุก ต้องการผ่อนคลาย หรือเปิดประสบการณ์ใหม่ๆ แต่ก็ต้องเคารพกติกา ไม่บังคับฝืนใจ ให้เกียรติ ไม่ใช่จะเหยียบย้ำโฮสต์หนุ่มให้รู้สึกต่ำต้อย หรือมองเป็นเพียงทาสไว้ระบายอารมณ์
การประมูลโฮสต์หนุ่มเริ่มต้นขึ้น บรรยากาศเป็นไปด้วยความคึกคัก และไนล์คือผู้สร้างตำนาน 5,000 ดื่ม มูลค่า 1,850,000 บาท กลายเป็นตัวท๊อปของ Elysia เพียงข้ามคืน และแน่นอนว่า หากใครอยากได้ตัวท็อปของร้านไปเอาอกเอาใจ ก็ต้องสู้ราคาประมูล
“ไนล์แม่งโคตรเจ๋ง” วิคเตอร์ไม่คิดว่าเพื่อนจะฮอตปรอทแตกเพียงนี้ ต้นไม้ก็รู้สึกเช่นเดียวกัน
“ถ่ายไปให้ไฟท์เตอร์ดูความฮอตของเพื่อนหน่อย” ต้นไม้ใช้โทรศัพท์ถ่ายรูปไนล์ส่งไปให้ไฟท์เตอร์ที่กลับบ้านอัมพวาดู
“ทีเด็ดงานเลี้ยงวันเกิดพี่มารินอะไรดีนะ” ฟ้ากับฝนกำลังช่วยกันคิดว่าจะจัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดให้พี่มารินยังไง โดยลืมนึกไปว่าน้องชายอย่างวิคเตอร์ก็นั่งอยู่ด้วย
“อะไรๆ ทำไมวิคไม่รู้ว่าพี่มารินจะจัดงานวันเกิดที่นี่” วิคเตอร์ไม่เคยรู้มาก่อนว่าพี่สาวจะจัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดที่บาร์โฮสต์ของฟ้ากับฝน
“พี่มารินกลับมาเมื่อไรก่อน” สิ่งที่ทำให้ต้นไม้แปลกใจยิ่งกว่าคือพี่มารินกลับจากอังกฤษเมื่อไร
“เออใช่ พี่มารินกลับมาตั้งแต่เมื่อไร”
“ต้นไม้ไม่รู้ไม่เท่าไรนะ วิคเตอร์เป็นน้องชายพี่มารินจริงป่ะเนี่ย”
“เป็นน้องชายที่ถูกลืมเหรอ” สีหน้าและน้ำเสียงของฝนยียวนวิคเตอร์ยิ่งนัก
“เกิดเป็นวิคเตอร์ช่างน่าสงสาร ไม่เคยหล่อในสายตาน้องๆ พี่สาวก็ลืมอีก” วิคเตอร์ตัดพ้อชีวิตอันน่าเศร้าของตัวเอง บีบน้ำตาร้องไห้กระซิกๆ
“ดราม่า แต่น้ำตาไม่มี” ฝนเบ้ปากใส่คนมารยา
“ต้องดราม่าน้ำตามาเต็มสิ” วิคเตอร์เถียง
“ก็มึงตีบทไม่แตก ไม่มีน้ำตาสักหยด มาๆ กูช่วย” ต้นไม้ใช้ปลายนิ้วปิดปลายหลอด แล้วหยดน้ำเปล่าใส่ตาวิคเตอร์จะได้มีน้ำตาสมบทบาท
“เด็กวิศวะเขาเล่นกันแบบนี้เหรอ ปัญญาอ่อนดี” ฟ้าว่า โตจนป่านนี้ยังเล่นกันเป็นเด็กๆ
“ยัยหมูแคระ”
“หุ่นดีขนาดนี้มาเรียกหมูแคระ เดี๋ยวปั้ด” ฟ้ากับฝนง้างมือเตรียมทุบวิคเตอร์
“หยุดเลย ยิ่งไม่สู้คนอยู่ เอาธีมงานวันเกิดพี่มารินมาดูสิ” วิคเตอร์จับมือที่ง้างสูงของฟ้ากับฝนลง
เมื่อวิคเตอร์กับต้นไม้รู้เรื่องจัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของพี่มารินแล้ว ก็ช่วยกันเสนอไอเดีย
วิคเตอร์กลับคอนโดฯ และทำเป็นไม่รู้ว่าพี่มารินกลับจากประเทศอังกฤษแล้ว เมื่อเปิดประตูเข้าไปคนเป็นพี่ก็ออกจากที่ซ่อนแล้วกระโดดกอดด้วยความคิดถึงและดีใจ
ในวันเกิดอายุครบ 23 ปี ของมารินกับมิรา ถูกจัดขึ้นอย่างอบอุ่นกับครอบครัวในช่วงกลางวัน และในยามราตรี มิราไปดินเนอร์กับคลื่น ส่วนมารินก็ปรากฏกายในชุดเดรสสีแดงสุดเซ็กซี่ที่ Elysia
“คนที่บอกว่าไม่อยากมาหายไปไหนแล้วนะ” โมนาแซวเพื่อนที่ปล่อยตัว ปล่อยใจ ไปกับความละลานตาของโฮสต์หนุ่มที่ทั้งหล่อ สุภาพ และเอาใจเก่ง แต่ก็ยังไม่มีใครมานั่งด้วย
“พูดแบบนี้กลับแล้วนะ”
“พี่มารินอย่าเพิ่งกลับนะ ต้องจุ่มโฮสต์ก่อน ฟ้ากับฝนอุตส่าห์เตรียมไว้ให้” ได้ยินพี่มารินบอกจะกลับ ฟ้ากับฝนก็รีบห้าม
“โฮสต์ต้องซื้อดริ๊งค์ไม่ใช่เหรอ ส่วนจุ่ม ก็ต้องจุ่ม Art Toy สิ” แม้จะไม่เคยเที่ยวสถานที่แบบนี้ แต่มารินก็รู้ว่าต้องจ่ายค่าดื่มให้กับโฮสต์หนุ่ม ส่วนจุ่มก็ต้องเป็นกล่องสุ่ม Art Toy ที่เธอคลั่งไคล้เมื่อสมัยวัยเยาว์
“อันนั้นเขาไว้ให้เด็กๆ จุ่มกัน โตแล้วก็ต้องจุ่มโฮสต์”
“ไอเดียเก๋กู๊ดมาก” โมนาชอบไอเดียของฟ้ากับฝน
“เหมาหมดไม่ได้เหรอ Art Toy ยังยก Box ได้เลย” วันเกิด และเปิดโลกบาร์โฮสต์ครั้งแรก มารินขอเหมาโฮสต์ทั้งหมดที่น้องเตรียมไว้ให้
“ไม่! ของดีมีเพียงหนึ่งเดียว” ฟ้าไม่ยอมให้พี่มารินเหมาโฮสต์ที่เตรียมไว้
“แหมๆๆ แค่หยอกเล่นหรอก”
“คือถ้าได้จริงไม่เอา?” ฝนลองเชิง
“เอา!!” มารินหัวเราะอารมณ์ดี ก่อนเสียงดนตรีระทึกใจจากบนเวทีที่มืดมิดจะดังขึ้น และทันทีที่แสงสว่างส่องไปก็ปรากฏกล่องขนาดความสูงกว่า 2 เมตร จำนวน 6 กล่อง
- ผู้เขียน
