ตอนที่ 6 ท้าทายระบบ

1083 คำ

อัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม รถยนต์คันหรูชะลอตัวเมื่อถึงหน้าบ้านทรงไทยประยุกต์ เป็นบ้านที่พ่อของไฟท์เตอร์สร้างขึ้นมาใหม่ หลังคนเป็นภรรยายอมเริ่มต้นชีวิตคู่ด้วยกันอีกครั้ง เพราะเคยทำผิดด้วยการนอกใจ ซึ่งต้องพิสูจน์ตัวเองอยู่หลายปี กว่าที่ความเชื่อใจจะกลับมาอีกครั้ง แต่เขายังคงไปๆ มาๆ ด้วยต้องดูแลธุรกิจปั๊มน้ำมัน ซึ่งมีกว่า 20 สาขา ยามว่างก็ช่วยภรรยาทำขนมหม้อแกงขาย “รถยังจอดไม่สนิทเลย จะรีบไปไหน” เสียงดุๆ ที่ไม่เคยทำให้เพลินกลัวได้ ไฟท์เตอร์ถอนหายใจอย่างเอือมๆ “ป้าพุด สวัสดีค่ะ” “คิดถึงจังเลยลูก” พุด พุดจีบ ละมือจากสิ่งที่ทำ รับกอดจากหญิงสาวในชุดนักศึกษาที่รักเสมือนลูก “เภเพลินก็คิดถึงป้าพุดที่สุดเลยค่ะ” “คิดถึงขนมหม้อแกงแม่พุดจีบ บอกให้ครบสิ” ไฟท์เตอร์เดินเข้ามาพร้อมกระเป๋าของเพลิน “ไฟท์เตอร์นี่ไปว่าน้อง” คนเป็นแม่ตีเพียะต้นแขนของลูกชาย ในขณะที่เพลินยังกอดและซบหน้าที่อก แล้วยังทำหน้ายียวนปนทะเล้นใส่คนพี่ “ไฟท์ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะครับ” “ไม่ใช่ลูกคนโปรดก็ทำใจหน่อยนะ” โจ พสันต์ ตบบ่าลูกชายปลอบโยน แต่คนเป็นลูกกลับรู้สึกเหมือนถูกเยาะเย้ยเสียมากกว่า “ลุงโจ สวัสดีค่ะ” เพลินทักทายพ่อไฟท์เตอร์พร้อมกับแบมือสองข้าง “เดี๋ยวนี้วัยรุ่นเขาสวัสดีกันแบบนี้รึ” โจหัวเราะชอบใจความทะเล้นของเพลิน “คุณพ่อกำลังโดนรีดไถต่างหากล่ะครับ” “ลุงให้หมดกระเป๋าเลย” โจเดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์ ใจปล้ำให้เงินสดทั้งหมดในกระเป๋าสตางค์ “ขอบคุณค่ะ ลุงโจใจดีที่สุดเลย” เพลินยกมือไหว้ขอบคุณ แล้วรับเงินมาด้วยความกระดี๊กระด๊า มั่นใจว่าเงินที่ลุงโจให้มาต้องไม่ต่ำกว่าสองหมื่นบาท “ได้เงินจากลุงโจแล้ว คงลืมขนมหม้อแกงป้าไปแล้วสินะ” พุดแสร้งทำเป็นน้อยใจ “ใครจะลืมขนมหม้อแกงฝีมือป้าพุดได้ละคะ เดี๋ยวเพลินจะกินสี่สิบถ้วยเลย ให้สมกับที่ไม่ได้กินมานาน” ขนมหม้อแกง 40 ถ้วยตะไล ไม่เกินความสามารถในการกินของเพลิน “จำได้ว่าคุณพ่อพี่เพิ่งจะเอาไปฝากก่อนสอบนะ” “วันนี้ปังคุงพูดเยอะไปแล้วนะ อยากโดนลูกเตะเจ้เภเพลินใช่ไหม” เพลินเท้าเอวขึงขังอย่างเอาเรื่อง “ไฟท์ไปสวัสดีทวดขิม น้ามด น้าแคน ก่อนนะครับ” ไฟท์เตอร์รีบชิ่งหนีก่อนร่างกายจะปะทะกับลูกเตะเจ้เภเพลินสุดร้ายกาจ “เภเพลินไปหาทวดขิม พอพ่อ แมแม่ ก่อนนะคะ ป้าพุดอย่าลืมเก็บขนมหม้อแกงไว้ให้เภเพลินสี่สิบถ้วยนะคะ ปังคุงรอเภเพลินด้วย” เพลินบอกแล้วรีบวิ่งตามพี่ไฟท์เตอร์ไป พุดกับโจมองตามด้วยความเอ็นดู กลับถึงบ้าน หลังจากทักทายพ่อ แม่ และทวดขิม เพลินก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น เร่งเร้าให้พี่ไฟท์เตอร์ตามมา แล้วกระโดดลงคลอง “ปังคุงตามมาเร็วๆ” ตู้ม!! “ลูกสาวพอพ่อจะเป็นสาวกี่โมง” ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปกี่ปี มด กวินธิดา ก็รู้สึกว่าลูกสาวยังเป็นเด็กแก่นแก้วเหมือนเดิม “เป็นแบบนี้ก็น่ารักดีออก จะได้อยู่กับเราไปนานๆ” แคน ภาคภูมิ อยากให้ลูกสาวเป็นเด็กน้อยของตัวเองไปแบบนี้นานๆ “พอพ่อห่วงลูกสาวเหรอคะ” “ลูกสาวคนเดียวก็ต้องหวงเป็นธรรมดาไหมล่ะ” “ดูๆ แทบจะขี่คอไฟท์เตอร์แล้วนั่น” มดให้สามีดูลูกสาวกระโดดขึ้นหลังคนอายุมากกว่า “ไฟท์เตอร์ก็ยอมเป็นลูกไล่เพลินตลอด” หน้าที่พี่ชาย ไฟท์เตอร์ทำได้ดีเกินร้อยตั้งแต่เล็กจนโต รักน้อง ตามใจน้อง และปกป้องน้องเสมอ “เพลิน ประจำเดือนมาไม่ใช่เหรอ” ไฟท์เตอร์นึกขึ้นมาได้ “จริงด้วย แล้วทำไมเพิ่งบอกเล่า เลือดสาดแล้วมั้ง” เพลินมองไปรอบๆ ตัว ว่าน้ำเป็นสีแดงไหม “เอ้า พี่ผิดอีก” ไฟท์เตอร์รีบขึ้นจากน้ำ โดยที่เพลินยังเกาะหลัง “อ้าว ทำไมเลิกเล่นแล้วล่ะ” มดถามด้วยความแปลกใจ ปกติไม่มีทางขึ้นจากน้ำง่ายๆ “เภเพลินลืมไปว่ามีเมนส์” “โอ๊ยคุณลูกสาว รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเลย” แคนโวยวายอย่างมีจริตจะก้าน ไม่คิดว่าลูกสาวจะห่วงสนุกจนลืมว่าตัวเองเป็นประจำเดือน เพลินเภรีของทุกคนยังเป็นเด็กน้อยจริงๆ นั่นละ ทันทีที่สอบเสร็จ ฟ้ากับฝนก็บินลัดฟ้าจากมหานครนิวยอร์กสู่กรุงเทพมหานคร และเข้าดูแลกิจการทันที “ไนล์เป็นเพื่อนวิคเตอร์กับต้นไม้ก็เป็นเพื่อนฟ้ากับฝนด้วย” หลังจากได้ฟังเรื่องราวของไนล์ ฟ้ากับฝนก็ยินดีช่วย “เมื่อเพื่อนมีปัญหา ฝนกับฟ้าก็ต้องช่วยเหลือเพื่อนเต็มที่” “เราจะเปิดตัวไนล์อย่างอลังการ ขึ้นเป็นตัวท็อปในชั่วข้ามคืน” ฟ้ามั่นใจว่าจะทำให้ไนล์เป็นตัวท็อปของ Elysia ได้ในเวลาอันรวดเร็ว “ต้องขนาดนั้นเลยเหรอ” รู้ว่าจะดันเป็นตัวท็อป แต่ไนล์ก็ไม่คิดว่าจะรวดเร็วขนาดนี้ “งานดีขนาดนี้ก็ต้องอลังการสิ” ใบหน้าที่หล่อเหลา รูปร่างอันเพอร์เฟคแบบไนล์ ฝนคิดว่าจะเปิดตัวแบบธรรมดาไม่ได้ สายตาเจ้าของบาร์โฮสต์แพรวพราวยามมองใบหน้าหล่อเหลาของไนล์ “รู้ว่าคนหล่อมันดีต่อใจ แต่นี่เพื่อนครับ” ต้นไม้ดันใบหน้าสวยของสองสาวลูกพี่ลูกน้องให้ถอยห่างจากไนล์ “มองนิดมองหน่อยไม่สึกหรอหรอก” ยิ่งต้นไม้ว่า ฟ้าก็ยิ่งแกล้งจ้องไนล์ “อย่า อย่าท้าทายระบบวิศวะเครื่องกลนะครับ บอกเลยว่าถนัดตรวจเช็คช่วงล่างเป็นพิเศษ” วิคเตอร์เตือนลูกพี่ลูกน้อง รู้ว่าฟ้ากับฝนเพียงแกล้งไปอย่างนั้น ในเมื่อแกล้งมา เขาก็แกล้งกลับบ้าง “เอะอะจับตั้งศูนย์อ่ะเหรอ” “หรือจะเสียศูนย์กว่าเดิมนะ” “เจ้าของบาร์แม่งน่ากลัววะ มึงเปลี่ยนใจยังทันนะไอ้ไนล์” วิคเตอร์สู้แล้ว แต่ฟ้ากับฝนสู้กลับ “กูก็ชอบท้าทายระบบด้วยสิ” มาถึงขั้นนี้แล้ว ไนล์ไม่คิดจะถอย ด้วยภาระหน้าที่ที่รออยู่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more