วิคเตอร์กับต้นไม้มองหน้าไนล์ที่ไม่พูดไม่จาตั้งแต่มาถึงมหาวิทยาลัย จนกระทั่งเรียนเสร็จ ทั้งคู่รู้เรื่องในห้อง VIP 1 จากฟ้ากับฝน ก่อนที่ทั้งทั้ง 2 คน จะกลับอเมริกาไปเรียน
“ไอ้ไนล์”
“ถ้าจะพูดเรื่องพี่สาวมึงไม่ต้องพูด” เพียงวิคเตอร์เอ่ยเรียก ไนล์ก็ชิงตัดบทก่อน แล้วลุกออกไป
“อ้าวไอ้นี่” วิคเตอร์อยากประทับหมัดหนักๆ ตรงแก้มบุ๋มๆ ของไนล์ยิ่งนัก ลักยิ้มมหาเสน่ห์ที่ทำให้พี่มารินหลงหัวปักหัวปำ
“มีอะไรกันวะ” ไฟท์เตอร์เป็นคนเดียวในกลุ่มที่ยังไม่รู้เรื่องในคืนนั้น รู้แค่เพียงว่าพี่มารินจุ่มโฮสต์ได้ไนล์ และชอบตั้งแต่นั้นมา
“กูล่ะหน่าย มึงนี่พอกลับอัมพวาก็เหมือนอยู่คนละโลกกับพวกกูเลยนะ” เสียงของต้นไม้ระอาเพื่อนคนนี้มาก เป็นเช่นนี้ทุกครั้งหากไฟท์เตอร์กลับบ้านที่อัมพวา ที่ชีวิตเหมือนตัดขาดจากโลกภายนอก ส่วนในโลกโซเชียลก็มีแต่รูปหรือคลิปวีดิโอที่เพลินแท็กเท่านั้น
“ยังไม่ชินกันอีกเหรอวะ” ไฟท์เตอร์ไม่ไ
