“พี่ว่าอร่อยอยู่แล้ว ฝีมือการทำอาหารของพราวใช่ย่อยที่ไหน พี่คีย์พูดให้พี่ฟังว่า เจริญอาหารจนน้ำหนักขึ้น” สุนันทาไม่มีความอิจฉาพราวฟ้า ที่ครองใจคีรินแทนตน เพราะเรื่องของเธอคืออดีต พราวฟ้าคือปัจจุบัน
“น้ำหนักตัวไม่ขึ้นได้ไง กินข้าวมื้อละสองจานตลอดเลย” คีรินยอมรับ หันมองพราวฟ้าตาพราว
“วันนี้ตอนเย็น พราวทำแกงจืดปลาหมึกยัดไส้ค่ะ ต้นกล้าบอกอยากกิน พี่จิ๊บจะกินมั้ยคะ พราวจะตักมาให้” ดูแลสุนันทาเรื่องอาหารไม่พอ พราวฟ้าดูแลภูวณัฐในฐานะลูกเลี้ยงอย่างดีอีกด้วย
“เอามาก็ได้จ้ะ”
“พราวจะหั่นเป็นชิ้นพอดีคำมาให้นะคะ พี่จิ๊บจะได้กินสะดวก”
“ขอบใจจ้ะ”
“แม่คับ พรุ่งนี้เราไปเที่ยวทะเลกันนะคับ ผมอยากไปทะเล” ภูวณัฐกอดแม่
“ครับ ไปครับ” แม้ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง สุนันทาฝืนทน เพราะอยากมีความสุขกับลูกชาย และอดีตคนรัก มันอาจเป็นครั้งสุดท้ายของเธอก็เป็นได้
“ต้นกล้าครับ น้าว่าเราไปเล่นหุ่นยนต์กันดีกว่านะ ให
