ภัสนันท์ ที่แม้รู้ตัวเองว่าไม่ใช่นางงามที่รักเอ็นดูเด็กไปหมด แต่อย่างน้อยที่สุด เข้าเมืองตาหลิ่วมันก็ต้องหลิ่วตาตามกันบ้าง เธอเลยลงนั่งคุกเข่าข้าง ๆ แล้วเอียงคอถาม ในใจคิด เราคงต้องอยู่ด้วยกันไปอีกนานเชียวล่ะ
“ค่ะ”
แปมพยักหน้ารับคำของภัสนันท์ ก่อนเด็กทั้งสามคนยกมือไหว้พร้อมกัน บ่งบอกถึงการถูกอบรมมาเป็นอย่างดี
“น่ารักจังจริง ถ้าอย่างนั้น คนนี้ก็ต้องเป็นน้องเปรมสินะ ส่วนอีกคน...”
เก็บคำว่า ลูกใครหว่า เอาไว้ในใจ ยังขยาดกับสายตาขัดเคืองใจของอาแหม่มอยู่ พอได้ยินจากป้อมอยู่บ้าง ว่าอาแหม่มเป็นน้องสาวของพี่ปราบ ที่โคตรดุ สายโหดจัด จนบางครั้งก็อดสงสารแวน ลูกชายคนเดียวของอาแหม่มไม่ได้
“แวนครับ แวนสุดหล่อ” แวนยิ้มทะเล้น
“กิน ให้มันเร็ว ๆ อย่ามัวแต่เล่น” อาแหม่มตวาดแว๊ด อย่าว่าแต่เด็ก ๆ จะหวาดกลัวกันเลย แม้แต่ภัสนันท์ ยังแอบสะดุ้งไม่ได้
“ส่วนเธอ...ภัสนันท์ใช่มั้ย ตามฉันมา เดี๋ยวจะพาไปรู้จักพ่
