บทที่ 41
เจนิตารู้สึกตัวขึ้นในยามเช้าตรู่เธอพบว่าตติยะตื่นก่อนนานแล้วและเขากำลังใช้มือเท้าศีรษะนอนมองเธออยู่ เมื่อเห็นเธอตื่นเขาจึงก้มลงจุมพิตหน้าผากเนียนเบาๆ
“อรุณสวัสดิ์ครับที่รัก”
“คุณตื่นแล้วทำไมไม่ปลุกเจนคะ”
“ก็มันยังเช้าอยู่นี่นาจะรีบตื่นไปไหน อีกอย่างผมชอบมองเวลาคุณหลับเหมือนตุ๊กตาน่ารักดี”
“ปากหวานแต่เช้า”
“สู้ปากเจนไม่ได้หรอกหวานกว่าเป็นร้อยเท่า” พูดจบตติยะก็ก้มหน้าลงมาเพื่อจะพิสูจน์คำพูดของตัวเองแต่ถูกเจนิตาดันใบหน้าหล่อเหลาเอาไว้เสียก่อน
“อย่าค่ะ เจนยังไม่ได้แปรงฟันเลยหื่นไม่เลือกเวลาเลยคุณเนี่ย”
“หื่นไม่เลือกเวลาแต่ผมเลือกคนนะ”
“ก็ลองไม่เลือกดูสิ เจนจะเฉือนให้เป็ดกิน” เจนิตาสวมวิญญาณแม่เสือสาวขึ้นมาทันที
“โอ้โห เมียใครนะโหดจริงๆ”
“ปล่อยได้แล้วค่ะ เจนจะไปอาบน้ำ”
“เดี๋ยวก่อน ผมมีอะไรจะให้เจน”
“อะไรคะ” เจนิตาเอ่ยถามอย่างแปลกใจ ตติยะอมยิ้มเขาหันไปเปิดลิ้นชักหัวเตียง
