ภีมร์ที่ยืนมองอยู่ชะงักไปทั้งร่าง มือหนาแทบจะเอื้อมไปรับเธอ แต่สมองกลับสั่งให้ยืนนิ่ง ความเจ็บปวดในอกตีตื้นจนแทบขาดใจ
พลับเพากัดฟันแน่น ก่อนหมุนตัวกลับทันที ยกมือหมายจะตบคืนด้วยความแค้นที่ถูกเหยียบศักดิ์ศรีต่อหน้า
แต่ทว่า
“พลับ!” ภีมร์ก้าวมาขวาง!
เสียง เพี้ยะ! ดังลั่นอีกครั้ง คราวนี้กลับเป็นใบหน้าคมของภีมร์ที่รับเต็มๆ
เขาสะบัดหน้าไปตามแรง รอยแดงชัดขึ้นทันตา
พลับเพาชะงักค้าง น้ำตาคลอพรั่งพรูด้วยความตกใจ ส่วนด้านน้าเล็กถึงกับหลับตาปี๋ไปแล้ว คิดว่าเป็นตัวเองที่จะโดนตบสวน ทว่าเมื่อเธอค่อยๆ ลืมตาเห็นว่าหลานชายตัวเองเป็นคนรับแทน ใบหน้าก็ซีดเผือดไปในทันที
น้าเล็กตะโกนเสียงดังลั่นบ้าน
“พี่ภัคคะ! ยัยลูกเลี้ยงนี่ร้ายมาก! มันจะตบหน้าหนูเล็กค่ะ!”
เสียงตะโกนของน้าเล็กก้องไปทั่ว ทำให้ทุกคนที่อยู่ใกล้เริ่มหันมามองด้วยความตกใจ
น้ำรีบเอ่ยเสียงเบาๆ แต่ชัดเจน
“คุณท่าน… กับคุณผู้หญิงออกไปข้างนอกค่ะ
