ควันหลงใช้มือผลักบานประตูเข้าห้องพักของผับที่ตัวเองมาใช้บริการเป็นประจำ แล้วมุ่งตรงไปยังห้องน้ำอันเป็นหนทางแก้ปัญหาในตอนนี้ แต่ทว่าในตอนที่เท้ากำลังจะก้าวเดินผ่านเตียงกว้าง เขากลับได้ยินเสียงหนึ่งเรียกขึ้น
“เฮียควัน” เสียงคุ้นเคยดังขึ้นด้านหลัง ซึ่งเขาจำได้ดีว่ามันเป็นเสียงของใคร
"มาทำอะไรที่นี่"
"มาหาเฮียควันไงคะ หนูเดินหาตั้งนะ..."
“ออกไปซะ!” ควันหลงเค้นเสียงตวาดไล่หญิงสาว รุ่นน้องทั้งที่สภาพของเขาตอนนี้คล้ายจะคลุ้มคลั่งเต็มทีแล้ว
“เฮียเป็นอะไรคะ” วิเวียนมองท่าทางของเพื่อนพี่ชายด้วยความสงสัย และเธอเลือกที่จะเมินเฉยถ้อยคำขับไล่ไสส่งจากคนตัวสูง
“ฉันบอกให้ออกไปไง!” ชายหนุ่มตะคอกเสียงดังยิ่งกว่าเดิม ดวงตาคมเริ่มฉ่ำปรือ หัวสมองพลันมึนงงหนักขึ้นเรื่อย ๆ
หญิงสาวตกใจกับเสียงดังกร้าวของชายหนุ่มรุ่นพี่อยู่ไม่น้อย ทว่าเธอมีสิ่งที่อยากมอบให้เขา จึงได้ดื้อดึงไม่สนคำไล่ของเขา
คนตัวเล็กเล็กก้าว
