“ไว้ก่อนไปอเมริกาตังเมกับคุณไฟจะมาหาพี่่นัจมีย์นะคะ พี่สาวคนสวยของตังเม/ของไฟด้วยครับ” และแล้วก็ถึงวันที่ต้องจากลากันอีกครั้ง ความสนิทสนมที่เกิดขึ้นทำให้รู้สึกใจหายไม่น้อย ตังเมสวมกอดนัจมีย์ที่เธอยกให้เป็นพี่สาว ไฟก็ไม่น้อยหน้าให้ครูสาวเป็นพี่สาวอีกคนเช่นกัน
“ถ้าระหว่างนี้พี่มีโอกาสขึ้นไปกรุงเทพจะไปให้ตังเมกับไฟเลี้ยงข้าวนะ น้องสาว น้องชาย ที่น่ารักของพี่” นัจมีย์รู้สึกผูกพันกับทั้งสอง แม้จะเจอกันเพียงสองครั้ง กับระยะเวลาเพียงไม่กี่วัน
“ได้เลยครับ ไฟจะพาพี่นัจมีย์ไปกินข้าวฝีมือคุณแม่ อร่อยงี้เลยครับ โดยเฉพาะขนมถ้วยไม่มีใครทำอร่อยเท่าคุณแม่แล้ว” ไฟยกนิ้วโป้งชมเชยรสมือของคนเป็นแม่ เยินยอจนนัจมีย์อยากจะลิ้มรสเสียเดี๋ยวนี้
“พูดซะพี่อยากตามไปกินตอนนี้เลย”
“ก็ไปด้วยกันสิ” เสียงทุ้มจริงจัง เช่นเดียวกับแววตาที่แน่วแน่หนักแน่นในสิ่งที่พูด ไม่ใช่การพูดลอยๆ ไทเกอร์แน่ใจว่านัจมีย์ก็รู้สึกได้
“ไม
