ท่ามกลางผู้คนมากมาย หญิงสาวนางหนึ่งแต่งกายในแบบสตรีชั้นสูงพม่า ผมถูกเกล้ามวย ปล่อยผมข้างหนึ่งที่ยาวไปถึงสะโพก แซมดอกไม้หลากหลายที่มีกลิ่นหอม ใช้ผ้าแถบสีครีมพันรอบอก และสวมเสื้อผ่าหน้าแขนกระบอกยาวจรดข้อมือ โดยไม่ติดกระดุมทับ ชายเสื้อยาวเสมอสะโพกบน และสวมผ้านุ่งตามความนิยม ทิ้งปลายผ้านุ่งทอดยาวไปตามพื้นด้านหลัง คลุมเท้ามิดชิดเพื่อปกปิดสิ่งที่ต่ำที่สุดในร่างกายตามความเชื่อ ลวดลายบนผ้านุ่งมีลักษณะคล้ายเกลียวคลื่นเหมือนผ้าลุนตยาที่ฟองคำมอบให้ตังเม ชายหนุ่มสวมเสื้อตัวยาวคอกลม แขนยาวจรดข้อมือ สาปที่อกด้านหน้าข้างใดข้างหนึ่งจะยื่นเป็นแผ่นสี่เหลี่ยมผืนผ้า ใช้ผ้าโพกผมที่ทำด้วยดิ้นเงินดิ้นทอง ท่ามกลางผู้คนที่มาร่วมงานบุญภายในวัด รอยยิ้มอบอุ่นส่งไปให้หญิงสาวที่สวยงามพริ้มเพรา ได้รอยยิ้มหวานละมุนตอบกลับมา ทั้งสองค่อยๆ ก้าวเข้ามาหากันช้าๆ สายตาสบประสาน ราวกับที่แห่งนี้มีกันเพียงสอง
“ตัวเอง เมื่อคืนเค้า
