ตอนที่ 6 แซน..ท้องหรือเปล่า
1082 คำ
อ้วกกกกกกกกกกกกก
อ้วกกกกกกกกกกกกก
อ้วกกกกกกกกกกกกก
นี่คือเสียงของฉันเองหลังจากกลับมาจากผับโดยวิธียังไงก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีคือฉันนอนอยู่ในห้องน้ำของตัวเองเรียบร้อย ส่วนยัยสามคนนั้นน่าจะพากันสลบอยู่ด้านนอกห้องน้ำเนี้ยแหละ ตอนนี้คือท้องฉันโล่งงงงจนไม่รู้ว่าจะโล่งยังไงแล้ว รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีไส้แล้วอะ เพราะฉันอ้วกออกมาเยอะจริง
"แซน เสร็จยางงงง" เสียงนาวเรียก ยานเชียว เห้ออออ ฉันพยุงตัวเองลุกขึ้น กดชักโครกเรียบร้อย ก่อนจะเปิดประตูต้อนรับยัยนาวเพื่อนรักเพื่อนร้าย
"เชิญญญญ" ฉันที่แทบจะพูดภาษาคนไม่รู้เรื่องเหมือนกันก็รีบเดินออกมาอย่างไว ตรงดิ่งไปที่ประตูห้องนอน ยัยพวกนี้ก็นอนซะเหมือนคนเมา...ก็คนเมาหนิเนาะ
ฟุ่บ
หัวฉันถึงหมอนในที่สุด และไม่ต้องบอกเลยค่ะ นั่นแหละคือภาพสุดท้ายที่ฉันจำได้
10:00 น.
ตื้ดดดดด ตื้ดดดด ตื้ดดดดด
"ฮัลโหล"
(ตื่นรึยังไม่ทราบ)
"พี่เหมียวหรอคะ"
(ก็ใช่น่ะสิ กลับมาได้วันเดียวก็หัวราน้ำเลยนะ)
"แฮะๆ"
(ไม่ต้องมาหัวเราะค้าาาา ตื่นจริงๆแล้วค่อยโทรกลับละกัน พี่ก็ไม่ได้รีบ)
"ค่ะพี่"
ติ๊ด
บทสนทนาจบลง พร้อมฉันที่ไม่ค่อยจะมีสติเท่าไหร่
"สวัสดีค่ะพี่เหมียว สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ" ฉันเดินเข้ามาไหว้ทุกคนในกองถ่ายที่กำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมงานของตัวเอง ตั้งแต่วันนั้นที่พี่เหมียวโทรมานี่ก็ผ่านไปอาทิตย์หนึ่งพร้อมงานใหม่ที่พี่เหมียวได้รับและคิดถึงน้องสาวแสนสวยแบบฉัน
"มานั่งเลยจ้ะ วันนี้จะมีถ่ายแบบกับรุ่นน้องนะ เด็กฝาก" คำสุดท้ายพี่เหมียวเข้ามากระซิบที่ข้างหูฉันเพื่อให้ได้ยินกันแค่สองคน ไม่ใช่อะไรหรอก ฉันน่ะไม่ค่อยที่จะถูกชะตากับพวกเด็กฝากสักเท่าไหร่ เพราะทำงานเรื่องมาก แถมปากแซ่บ ทำตัวอย่างกับเจ้าของงานอย่างงั้นแหละ
"สวัสดีค่ะพี่ สวัสดีค่ะ" พูดยังไม่ทันจบ เด็กฝากที่พี่เหมียวหมายถึงก็เดินเข้ามาพร้อมถุงขนมในมือมากมาย อือออ หน้าก็ดูเป็นมิตรอยู่นะ คนนี้อาจจะไม่เหมือนเด็กคนอื่นๆหรอกมั้ง "พี่แซนใช่มั้ยคะ สวัสดีค่ะ ตัวจริงพี่แซนตัวเล็กน่ารักมากเลย" เหมือนเด็กคนนั้นจะรู้ว่าฉันกำลังจ้องอยู่ นางหันมาสบตาก่อนจะรับยิ้มอย่างคนดีใจพร้อมยกมือไหว้มาแต่ไกล "คริสซื้อขนมไทยเจ้าดังแถวบ้านมาฝากพี่ๆทุกคนด้วยนะคะ" แล้วคริสก็จัดแจงวางขนมไว้กลางโต๊ะเสร็จสับ
"อือ จ้ะๆ ขอบคุณนะ" ฉันบอกยิ้มๆ แต่กลิ่นขนมไทยร้านนี้แปลกๆมั้ยอะ กลิ่นคาวไข่นี่ตีขึ้นมาเลย
"พี่เหมียว พี่ว่าน้องเขาจะวางยาเราป่ะ" ฉันกระซิบถามพี่เหมียวที่นั่งอยู่ด้านข้าง
"บ้า แกดูหนังมากเกินไปป่ะเนี้ย" พี่เหมียวส่ายหน้าให้กับความคิดอันอคติของฉัน ก็มันจริงนี่น่า เอาขนมกลิ่นคาวขนาดนี้มาให้ไม่เรียกวางยาแล้วจะเรียกอะไรล่ะ
"พี่ไม่ได้กลิ่นคาวเลยหรอ" ฉันถาม พร้อมพุ่งหน้าเข้าไปใกล้ถุงขนม เพื่อดมดูให้แน่ใจว่ากลิ่นมาจากตรงนี้จริงๆ
"กลิ่นคาวอะไรของแก กลิ่นรมควันเทียนหรือเปล่า" อื้อหือ ชัด ชัดเลย ไม่ใช่ควันเทียนแล้ววว "อ้าว แซน แกจะไปไหน แล้วปิดปากทำไมล่ะเนี้ย แซน" ฉันรีบวิ่งเอามืออุดปากอุกจมูกไว้ เป้าหมายคือห้องน้ำ ห้องน้ำเท่านั้น
ปั๊ก
"อุ้ย ขอโทษครับ" ฉันรีบจนวิ่งชนใครก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้ฉันไม่มีเวลามาสนใจหรอก เอาเป็นว่าค่อยขอโทษทีหลังแล้วกันนะ
อ้วกกกก อ้วกกกกก
เมื่อถึงห้องน้ำ ฉันก็นั่งกอดไอ้ชักโครกเพื่อนรักอย่างไว เอาจริงๆมะ ตั้งแต่เมาและอ้วกวันนั้น ฉันก็มีเพื่อนรักขึ้นมาอีกหนึ่งคนก็คือชักโครกล่ะ ฉันนอนกอดมันแทบทั้งอาทิตย์ คือหยุดปาร์ตี้ไปเลย จะไปหาหมอก็ไม่กล้า กลัวเข็มฉีดยา ฮืออออ
อ้าว แล้วนี่ฉันหายไปเข้าห้องน้ำไม่กี่นาทีเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นเนี้ย ขนาดที่ทำให้คนอื่นหยุดทำงานแล้วมายืนมุงดูกันได้ ฉันค่อยๆมุดแหวกพี่ๆเข้าไปเพื่อให้ได้ยินเสียง อาาาาา ใครล่ะน่ะ ผู้ชายหรอ แล้วผู้หญิงที่ยืนอยู่นั่นใครน่ะ ไกลไปฉันมองไม่เห็น สายตาสั้นน่ะ คอนแทคก็ยังไม่ได้ใส่ แต่ไม่เห็นภาพ ก็พอได้ยินเสียงก็โอเคแล้วนะ สำหรับมนุษย์เผือกอย่างฉันน่ะ
"ตินน์ หยุดวุ่นวายกับคริสได้แล้ว คริสเบื่อ คริสไม่อยากยุ่งกับคุณแล้วเข้าใจมั้ยคะ" เสียงตะโกนทำให้แม้คนพูดจะอยู่ห่างไกล ก็ได้ยินเสียงชัดเจน แต่เสียงผู้ชายนี่สิ ไม่ได้ยินเลย พูดเบาชะมัด แต่เดี๋ยวนี้ไม่รู้ทำไมฉันได้ยินชื่อนี้บ่อยมากเลย 'ตินน์'
"ออกไป คริสจะทำงาน แล้วเลิกยุ่งกับคริสสักที!" พูดจบยัยคริสก็เดินออกมาจากท้ายสตูดิโอทันที พวกช่างต่างๆก็พากันแตกฮือกันไปคนละทาง ฉันก็ทำเฉไฉเดินไปหาพี่เหมียวที่ก็ยืนทำอะไรไม่รู้อยู่หน้าห้องแต่งหน้าเหมือนกัน แต่ดูผู้ชายใจเย็นมากเลยนะ เจอตะโกนใส่ขนาดนั้นยังไม่ตะโกนด่ายัยคริสกลับอีก เป็นฉันล่ะจะด่าแทบไม่ให้มีแผ่นดินอยู่เลยคอยดู
"หยุดมองแล้วมาแต่งหน้าจ้ะคุณน้อง พี่เข้าใจว่างานเผือกสำคัญ แต่งานเราก็สำคัญนะจ้ะ" พี่เหมียวดึงฉันเข้าห้องแต่งตัวอย่างรวดเร็วเพราะฉันมัวแต่ยืนจับลูกบิดประตูแล้วจ้องไปที่ผู้ชายที่ถูกยัยคริสต่อว่า
"น้องแซนนนนน สวัสดีค่ะ" เสียงลากยาวแสนเป็นเอกลักษณ์ของพี่แหม่มทำให้ฉันยิ้มออกมาทันที ก่อนจะโผเข้าไปกอดแกอย่างไว
"ไม่ได้เจอกันตั้งนาน คิดถึงจังเลยยยย"
"แซน" เสียงเข้มของพี่แหม่มทำให้ฉันต้องถอนกอดออกมาอย่างงๆ ฉันทำอะไรผิดงั้นหรอ พี่แหม่มไม่ชอบกอดแล้วหรอ ฉันแค่คิดถึงเอง..
"ท้องหรือเปล่า"
- ผู้เขียน
