ตอนที่ 8 Couvade Syndrome
844 คำ
"แซน ไหวป่ะเนี้ย เมื่อกี้ก็ไม่กินอะไรเลย อยากกินอะไรเปล่า" พิชถามเมื่อเราสองคนขึ้นมาอยู่บนรถเรียบร้อย เราขอกลับก่อนเพราะฉันบอกว่ามีธุระด่วน แต่จริงๆคืออยู่ดีๆฉันก็เพลียขึ้นมาซะงั้นตอนที่กำลังคิดว่า...ท้อง
"พิช" ฉันเรียกยัยพิชเสียงอ่อน ตอนนี้ฉันล่ะอยากร้องไห้จริงๆ ถ้าท้องขึ้นมาฉันจะทำยังไงล่ะ เบอร์พ่อของลูกก็ไม่มี แถมมีอะไรกันแค่วันนั้นวันเดียวไม่สิ คืนนั้นคืนเดียวด้วย เขาจะยอมรับผิดชอบไหม เป็นฉันฉันก็ไม่รับผิดชอบหรอกนะ เพราะเขาไม่ได้เริ่มมันก่อนเลยนี่น่า ฮือออออ เครียดดดดดดด
"มีอะไรที่กูต้องรู้หรือเปล่า" ยัยพิชหมุนตัวมาหาฉันในทันทีเมื่อเห็นท่าทีของฉันที่กังวลและเครียดสุดๆ
"ฮืออออ พิช" ฉันร้องไห้โผเข้ากอดยัยพิชแน่น น้ำตาไหลอาบสองแก้มเหมือนเขื่อนแตก ฮืออออออ ปกติฉันไม่ใช่คนร้องไห้ง่ายขนาดนี้นะ แต่ทำไมวันนี้มันถึงเซนซิทีฟเป็นพิเศษล่ะ ฮืออออออออแง้
"แซน ใจเย็น กูอยู่ตรงนี้" ฮืออออออยิ่งพิชพยายามปลอบเท่าไหร่ก็เหมือนเครื่องเร่งน้ำตาฉัน
แล้วแซนก็ปล่อยให้ฉันร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดแบบนั้น มือก็คอยลูบปลอบประโลมฉันตลอดเวลา แถมไม่บ่นที่น้ำตาฉันหยดใส่ไหล่นางจนเปียกอีกต่างหาก ฮือออออออ
ตินน์ TALK
อ้วกกกกกกกก
"ตินน์ มึงเป็นไรวะ กินไรผิดมาป่ะเนี้ย" นาวิน ไอ้หมอเพื่อนรักถามผม เพราะวันนี้ผมได้กลิ่นอะไรก็คือเหม็นแล้วก็อ้วกไปหมด ถ้าตัวเองไม่เป็นผู้ชายผมคงคิดว่าผมท้องไปแล้วล่ะครับ แล้วผมมีอาการเหม็นอาหารมาเป็นอาทิตย์แล้ว วันนี้ผมถึงสงสัยว่าเป็นอาการแพ้ท้องแทนเมีย ผมถึงขั้นบุกไปหาแฟนเก่าที่เกลียดผมอย่างกับอะไรดีเพื่อถามว่าเธอท้องหรือเปล่า ผมกลัวผมพลาดทำเธอท้อง แต่ความหวังดีของผมก็ทำให้เธอคิดว่าผมน่ะไปยุ่งวุ่นวายกับเธอซะงั้น แถมยังโดนตะโกนด่าซะลั่นคนก็มองกันเต็ม ตอนนี้ผมก็เลยตัดประเด็นแพ้ท้องไปเลย เพราะผมมีอะไรก็แค่กับคริสคนเด....ไม่สิ ผู้หญิงที่ผมเจอวันนั้นก็ด้วย แต่เธอบอกเธอฝังยาคุมนี่น่า แถมเธอก็ไม่ได้ติดต่อผมมาเลยตั้งแต่วันนั้น ถ้าเธอท้องเธอคงพยายามหาผมหรือไม่ก็โพสประจานผมแล้วมั้ง เพราะเพื่อนเธอน่ะเห็นนามบัตร คงมาตามหาผมตามโรงพยาบาลแล้วแหละ
"ไม่รู้ว่ะ อาหารเป็นพิษมั้ง" ผมตอบเพราะอาการมันก็ใกล้เคียงกับอาหารเป็นพิษเหมือนกัน หรือกรดไหลย้อนอะไรพวกนี้
"ให้กูตรวจให้มั้ยว่ะ" ไอ้นาวินทำหน้าจริงจังเพระาเป็นห่วงผม ผมรีบส่ายหน้าปฏิเสธมันทันที เพราะไอ้นี่มันเคยวินิจฉัยผมผิดไปแล้วครั้งนึงตอนที่แพทย์ฝึกหัด ทำเอาผมฉีดยาฟรีเลย
"กูไปให้กิ๊บตรวจให้ดีกว่า"
"มึงไม่ไว้ใจกูหรอวะ กูหมอศัลยกรรมอันดับหนึ่งเลยนะเว้ย"
"ครับ บายครับ" ผมทำท่าโบกมือให้นาวินแล้วเดินออกมาหากิ๊บที่อยู่ห้องทำงานของตัวเอง ดีนะที่ไม่มีคนไข้ตอนนี้น่ะ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"สวัสดีครับคุณหมอ" ผมเคาะประตูก่อนจะแง้มแล้วโผล่หน้าเข้าไปในห้องเล็กน้อย
"ว่าไงคะ คุณหมอตินน์คนหล่อ" กิ๊บเดินเข้ามาหาพร้อมรอยยิ้มกวนๆ ผมเปิดประตูเข้าไปพร้อมอันเชิญตัวเองเข้าไปด้านในด้วย
"ช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไรอะกิ๊บ เพลียแถมอ้วกบ่อยอีกต่างหาก พวกอาหารนะ แค่ได้กลิ่นก็คือจะอ้วกให้ได้เลย กิ๊บว่าเราเป็บกรดไหลย้อนหรืออาหารเป็นพิษอะ"
"เป็น Couvade Syndrome จ้ะ"
"!!!!!"
แซน TALK
"ไปตรวจ" เมื่อฉันเล่าทุกอย่างให้พิชฟัง พิชก็จัดการจอดร้านขายยาซื้อเครื่องตรวจครรย์มาเสร็จสัพ ฉันมองหน้ายัยพิชด้วยความซึ้งใจในเพื่อนตัวเองสุดๆ
"ตรวจยัง พวกกูมาแล้ว" นาว แล้วก็รินเปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมเสียงที่ดูจะตื่นเต้นสุด แต่เมื่อเห็นสีหน้าฉัน ยัยสองคนนั้นก็หุบยิ้มแล้วหน้าสลดลงทันที
"ไปตรวจแซน" พิชทำหน้าดุเมื่อฉันไม่ยอมไปซักที ก็ฉันกลัวผลนี่น่า ถ้ามันขึ้นสองขีดล่ะ... แต่เมื่อโดนสายตาดุอีกรอบฉันก็ต้องจำใจเดินเข้าไปในห้องน้ำพร้อมเครื่องตรวจสามอัน
เอาวะ เป็นไงเป็นกัน.....
10 นาทีผ่านไป
"...."ฉันเปิดประตูออกมาด้วยสีหน้าที่ว่างเปล่า พร้อมยื่นที่ตรวจทั้งสามอันให้พวกนั้น และผลที่ได้ก็คือ
sds
- ผู้เขียน
