บทที่ 32
อยากได้อีกสักรอบ
“ทะ ท่านพี่ อ๊ะ!!” สตรีตัวน้อยนึกตำหนิตงหยางจินด้วยความเขินอาย ทว่ากลับต้องร้องเสียงกระเส่าเมื่อตงหยางจินกลั่นแกล้งสร้างความเสียวซ่านจนนางเผลอครางออกไปเช่นนั้น
ริมฝีปากอวบเม้มหากันแน่น เนื่องจากอับอายไม่อยากให้คนด้านนอกรับรู้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้น ถึงแม้ว่าไม่น่าจะมีผู้ใดไม่รู้ก็ตาม
“อื้อ ท่านพี่!”
นิ้วแกร่งสอดเข้าไปด้านข้างของผ้าบางๆ นั่นแล้วสอดแทรกเข้าไปภายในกายของนาง
“อ๊ะ เจ็บเพคะ ท่านพี่!”
แม้จะเคยผ่านค่ำคืนแรกมาแล้ว ทว่าตั้งแต่มายังแดนเหนือแห่งนี้ ผ่านไปครึ่งปีแล้ว ตงหยางจินและหลี่ไป๋อวิ๋นยังมิได้เข้าห้องหอนอนกันเลยแม้แต่หนเดียว ด้วยงานบ้านงานเมืองทำให้ช่วงเวลาที่จะพบเจอหน้ากันนั้นน้อยมาก เพราะโรคระบาดเป็นสิ่งที่มิอาจหยุดรอได้ ส่วนหลี่ไป๋อวิ๋นก็พยายามคิดสูตรปรุงยาร่วมกับเฉิง เพื่อเป็นการตอบแทนตงหยางจินที่ช่วยให้นางรอดพ้นจากการแต่งงานกับตงจิ่นติ้ง และเพื่อมิ
