บทที่ 33
เรื่องแปลกเกิดขึ้นรอบตัวนาง
ตงหยางจินนึกคิดเช่นนั้น การกระทำนั้นเร็วกว่าความนึกคิด สอดแขนเข้าแผ่นหลังเล็กเพื่อที่จะยกร่างของนางขึ้นนั่งบนตัก ทว่า…
“โอ้ย!” สตรีตัวน้อยร้องเสียงหลงอย่างไม่ทันตั้งตัว อีกทั้งยังสะดุ้งเฮือก
พลันภาพจำในวันวานผุดขึ้นมาทำให้เขานึกขึ้นมาได้ ถอดถอนแก่นกายออกแล้วพลิกร่างของนางนอนตะแคง เผยรอยช้ำขนาดใหญ่ที่แผ่นหลังเล็กๆ
…อ่า ข้าลืมไปได้อย่างไร?...
ฝ่ามือหยาบลูบรอยช้ำนั้นอย่างเบามือด้วยความห่วงใย
“เจ็บมากหรือไม่?”
“เอ่อ เจ็บเพคะ ทว่าไม่มากแล้ว หากไม่โดนก็ไม่เจ็บเพคะ”
“ข้าขอโทษนะ” โน้มหน้าลงไปพรมจูบเบาๆ ที่รอยช้ำนั่นอย่างทะนุถนอม สตรีตัวน้อยสะดุ้งเฮือกทุกรอบที่ริมฝีปากหยักสัมผัส
…แม้จะอยากได้อีกรอบ หากแต่หักโหมย่อมไม่เป็นผลดีต่อนาง คงต้องข่มใจเอาไว้ก่อน…
“เอ่อ ท่านพี่เพคะ”
“หืม?”
“วันนั้นท่านพี่ได้ยินเสียงบางอย่างหรือเปล่าเพคะ?” สตรีตัวน้อยเอ่ยถามถึ
