บทที่ 34
ของขวัญ
“ใครส่งเจ้ามา” น้ำเสียงหวานทว่าเย็นยะเยือก พาเอาผู้ที่ได้ยินถึงกับขนลุกซู่ สาวใช้ทั้งสองยกมือขึ้นปิดริมฝีปากด้วยความตกใจ
“อวิ๋นหวางเฟย ดูเหมือนจะเป็นการเข้าใจผิด”
“ตอบข้า!”
“จินอ๋อง จินอ๋องพ่ะย่ะค่ะ”
“นี่เจ้าบังอาจ!”
สตรีตัวน้อยเอ่ยออกมาอย่างเกรี้ยวโกรธเหลือคณานับ นางควรจะไหวตัวตั้งแต่แรกแล้ว ยามนี้นางและตงหยางจินกำลังขุ่นเคืองกันอยู่ ไม่มีทางที่บุรุษจะเรียกนางไปพบเป็นแน่ นั่นหมายความว่าทหารผู้นี้มีจุดประสงค์อื่นแอบแฝง!
ทว่าก่อนที่นางจะได้นึกคิดสิ่งใดไปมากกว่านั้น ตงหยางจินซึ่งรับรู้ได้ถึงจิตสังหารอยู่ไม่ไกลจากที่ตนอยู่ จึงรีบเดินมาดูด้วยกลัวว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้น หากแต่เมื่อเห็นหลี่ไป๋อวิ๋นใช้ปิ่นในมือจิ้มอยู่ที่ลำคอของทหารผู้น้อย ที่ตนได้ออกคำสั่งให้ไปเรียกหลี่ไป๋อวิ๋น
“อวิ๋นเอ๋อร์ เกิดสิ่งใดขึ้น!?”
บุรุษย่างกรายเข้ามาหานางอย่างรวดเร็ว ดวงตาจ้องมองทหารผู้น้อยด้วยค
