บทที่ 27
ป้อน
“เอ่อ ท่านพี่เพคะ” เสียงที่เอ่ยกระซิบอย่างแผ่วเบา ทำเอาบุรุษขนลุกซู่ จากที่ผ่อนคลายเมื่อครู่ บัดนี้กลับเกร็งขึ้นมาชั่วขณะ รู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหูอย่างมิอาจควบคุมได้
“อืม”
“หม่อมฉันขอไปหาเฉิงที่ห้องปรุงยานะเพคะ”
“มิได้” บุรุษเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เนื่องจากรู้อยู่แล้วว่าหลี่ไป๋อวิ๋นกระทำเช่นนี้เพราะมีสิ่งที่นางปรารถนา “ไหนเจ้าเอ่ยว่ามิได้มีเจตนาแอบแฝง?”
“ก็... มิได้มีเจตนาแอบแฝงจริงๆ อวิ๋นเอ๋อร์แค่อยากทำขนมให้ท่านพี่กิน แล้วก็เลยถือโอกาสขออนุญาตในช่วงที่ท่านพี่อารมณ์ดีเพคะ”
“แล้วมันต่างกันตรงที่ใด?”
“ก็ถ้าหากขออนุญาตช่วงที่ท่านพี่อารมณ์ไม่ดี ก็คงมิได้รับอนุญาตน่ะสิเพคะ”
“แล้วกระทำหวังผลเช่นนี้คิดว่าข้าจะอนุญาตหรือ?”
ฝ่ามือที่บีบนวดอย่างแข็งขันเมื่อครู่อ่อนลง ดวงหน้าหวานเง้างอด้วยความน้อยอกน้อยใจ
...กระทำถึงเพียงนี้แล้วท่านพี่ยังใจแข็งอยู่อีกหรือ ครานั้นเสนอแต่งงานกั
