บทที่ 7
เช่นนั้นเจ้าก็แต่งงานกับข้าเสีย
และแล้วข่าวลือก็แพร่สะบัดออกไปไม่ต่างสิ่งใดจากเชื้อโรค บุตรสาวสกุลหลี่กลายเป็นว่าที่พระชายาในไท่จื่อเพียงชั่วข้ามคืน! หลี่ไป๋อวิ๋นไปคุกเข่าขอร้องให้บิดาช่วยยกเลิกการแต่งงานครานี้ให้นาง เนื่องจากเรื่องการแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ สำหรับยุคที่อิสตรีมิอาจมีความคิดเห็นได้เช่นนี้ ครอบครัวจะเป็นผู้จัดการเรื่องการแต่งงาน
หลี่ผิงเองก็มิใช่คนใจไม้ไส้ระกำ มิอาจทนดูบุตรสาวคุกเข่าได้อีกต่อไป จึงเรียกนางให้เข้าไปด้านในเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้
“เหตุใดเจ้าจึงไม่อยากแต่งให้ไท่จื่อ?” เมื่อได้เจอหน้าบุตรสาว ก็เอ่ยถามสิ่งที่ค้างคาใจออกไปทันที ต้องรักษาหน้าสกุล ทว่าบุตรสาวก็รักและหวงแหนมากเช่นกัน
หลี่ไป๋วิ๋นรู้ดีว่าเหตุผลเพียงแค่ ‘ไม่อยากแต่งงาน’ นั้นเป็นเหตุผลที่สิ้นคิดสิ้นดี จะกลายเป็นว่านางเอาแต่ใจตนเองมากเกินไป หลายวันมานี้นางจึงได้นึกคิดถึงเหตุผลนั้นเอาไว้แล้
