ตอนที่ 4 สบตาแรกในค่ำคืน

1617 คำ

แสงไฟยามค่ำคืนสาดส่องเข้ามาในรถเป็นระยะในระหว่างที่หญิงสาวกำพวงมาลัยบังคับขับเคลื่อนไปบนท้องถนน มือเรียวกำพวงมาลัยไว้แน่นจนชาเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเผชิญมา น้ำตาไหลจนตอนนี้เหือดแห้งไปหมดแล้ว แต่เสียงสะอื้นยังคงเปล่งออกมาอยู่เป็นระยะ ก็เธอเสียใจและผิดหวังขนาดนั้นจะให้กลั้นความรู้สึกอย่างไรไหว พิชญ์คือรุ่นพี่ที่แอบรักแอบชอบมาตั้งแต่มหา'ลัย เป็นคนที่เธอพยายามรักษาเขาไว้อย่างดี เป็นความรักที่เธอคิดว่ามันจะไม่พังลงไป แต่ทุกอย่างก็ผิดคาดไปหมด ต่อให้สิ่งที่เธอเห็นจะมีเหตุผลอะไรก็ตาม แต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นชัดเจนจนเธอรับไม่ไหว ฉากตรงหน้ามันเกินกว่าที่ผู้หญิงคนไหนจะรับได้ทั้งนั้น เกรซขับรถไปเรื่อย ๆ อย่างไร้จุดหมาย เป็นวันเกิดเธอแท้ ๆ แต่กลับมีเรื่องเฮงซวยแบบนี้เกิดขึ้นได้ คิดแล้วทั้งเสียใจทั้งโกรธทั้งผิดหวังปนกันไปหมด อยากจะประชดชีวิตซะให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ไหน ๆ ทุกอย่างก็พังไปหมดแล้ว ไม่นานเธอก็ขับรถเคลื่อนเข้ามาจอดที่บาร์แห่งหนึ่งหลังจากขับรถไปเรื่อยเปื่อยอยู่นานเป็นชั่วโมง คิดเสียว่าอยากจะเข้าไปดื่มให้ทุก ๆ สิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอในคืนนี้ให้มันลืมไปหมดทุกอย่าง "สวัสดีครับ คุณผู้หญิงได้จองไว้ล่วงหน้าไหมครับ" พนักงานต้อนรับหน้าบาร์ได้เอ่ยทัักทายเกรซ หญิงสาวลูบผมเผ้าและหน้าตาเล็กน้อย ไม่อยากให้ดูอดสูจนเกินไป พยายามทำตัวให้ดูดีมั่นใจเหมือนเกรซคนเก่า "ไม่ได้จองไว้ค่ะ ยังมีโต๊ะว่างไหมคะ" "มีครับ ๆ ถ้ายังไงเชิญด้านในก่อนนะครับ" พนักงานกล่าวตอบอย่างนอบน้อมและเชิญชวญ เกรซฝืนยิ้มเพียงเล็กน้อยแล้วจากนั้นก็ย่างกรายตามหลังพนักงานเข้าไป ภายในบาร์ถูกตกแต่งเรียบง่ายแต่ก็ดูมีระดับจนสัมผัสได้ โทนสีด้านในเป็นสีดำตัดกับไฟสีอุ่นในยามค่ำคืนนี้ พร้อมเพลงที่เปิดบรรเลงไปอย่างช้า ๆ ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังล่องลอยอยู่ในโลกอีกใบ เกรซได้ที่นั่งเป็นมุมหนึ่งของบาร์ซึ่งเป็นโซฟานุ่มด้านหน้าเป็นโต๊ะกระจกสำหรับวางเครื่องดื่ม คนในร้านไม่มากไปหรือน้อยไป คล้ายกับว่าร้านนี้ยังไม่ได้เป็นที่รู้จักขนาดนั้น แต่เธอคิดว่าอีกหน่อยร้านนี้ต้องมีคนมาใช้บริการเยอะมากขึ้นอย่างแน่นอน เกรซสั่งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มาขวดหนึ่งพร้อมอาหารทานเล่นอีกนิดหน่อย แต่ว่าเธอก็เอาแต่กระดกดื่มอย่างเดียวไม่พูดไม่จา แก้วแรกไปแก้วสองและสาม และกระดกไปอีกเรื่อย ๆ พร้อมกับฟังเพลงที่เปิดคลอในร้านอย่างคนที่กำลังประชดชีวิต กึก! "พี่แม่งโคตรแย่" เกรซพูดคนเดียวพึมพำหลังจากยกแก้วดื่มแล้ววางลง ตาเธอแดงช้ำไปหมด ยิ่งนึกถึงหน้าเขาเธอยิ่งเสียใจ แล้วยิ่งนึกถึงหน้านังผู้หญิงคนนั้น เธอยิ่งโกรธยิ่งผิดหวัง "อึก" ว่าแล้วก็กระดกไปอีกที ตอนนี้สมองและสติของเกรซเริ่มเลือนลาง แววตาของเธอหวานฉ่ำมากกว่าเวลาปกติ อาจจะเป็นเพราะเธอดื่มมากเกินไปและดื่มเป็นเวลานานแล้ว ใด ๆ คือตอนนี้เธอรู้สึกอยากไปเข้าห้องน้ำสักหน่อย หญิงสาวเลยค่อย ๆ หยัดกายลุกขึ้นยืน เธอเดินเซไปมาเล็กน้อยไปตามทางเดิน ก่อนจะกระซิบถามพนักงานเสิร์ฟที่เดินผ่านมาพอดี "ไม่ทราบว่าห้องน้ำไปทางไหนคะ" "เดินตรงไปมุมนั้นแล้วเลี้ยวขวาได้เลยค่ะ" "อ้อ ขอบคุณมากค่ะ" เกรซยิ้มขอบคุณก่อนจะเดินไปตามทางที่พนักงานบอก เมื่อเข้าห้องน้ำเสร็จเรียบร้อย หญิงสาวก็ส่องกระจกมองตัวเองสักพัก มือเรียวหยิบกระเป๋าถือที่ใส่ของเล็ก ๆ น้อย ๆ รวมถึงตลับแป้งขึ้นมา เธอตบแป้งไปที่ใบหน้าให้มันกลบร่องรอยความเสียใจไม่ให้มันเห็นชัดเกินไป "สวยเหมือนเดิมแล้วนะยัยเกรซ" เธอพูดกับตัวเองเบา ๆ ทั้งที่ในใจยังรู้สึกแย่อยู่ไม่น้อย จากนั้นร่างบางในชุดมินิเดรสสีพีชก็เดินกลับออกมา สายตาของเธอกึ่งเปิดกึ่งปิดเพราะเมามาก เมื่อถึงมุมโซฟาเธอก็หย่อนตัวลงนั่งที่เดิม ตอนนี้เธอเบลอไปหมด หรือเรียกได้ว่าเมาอย่างสมบูรณ์แบบนั่นแหละ ฟึ่บ เธอหยิบแก้วขึ้นมากระดกต่ออีกรอบ "อึก..." เมื่อหญิงสาวกลืนของเหลวใบนี้ลงคอรอบนี้ เธอกลับรู้สึกแปลก ๆ จนถึงกับต้องแอบกัดฟันเพราะมันแรงมาก ทำไมรอบนี้รสชาติเหล้ามันดูแรงเข้มกว่ารอบที่แล้วล่ะเนี่ย แต่ไม่รู้ล่ะกระดกอีกรอบ! แต่ในจังหวะที่เธอกำลังยกแก้วขึ้นอีกรอบ ข้อมือเรียวก็ถูกคว้าไว้ ฟึ่บ! "อ๊ะ..." เกรซหยุดชะงัก ใบหน้าเหวี่ยงไปมาเล็กน้อยเนื่องจากเมาจัด เธอหันไปมองเจ้าของฝ่ามือที่จับข้อมือเธอไว้ช้า ๆ "คุณครับ..." "..." "คุณรู้ตัวไหม...ว่าคุณดื่มแก้วของผมอยู่" แววตาคมกริบแสนเยือกเย็นมองมาที่ใบหน้าสวยของเธอที่กำลังทำหน้าตามึนงงอยู่ แววตาสีดำของเขาท่ามกลางแสงไฟสีส้มสลัว ๆ ช่างดูลึกลับน่าค้นหาจนหัวใจของเธอแทบหยุดเต้น เสียงทุ้มแผ่วเบาแต่ดูมีพลังอำนาจนั่นก็ยิ่งทำให้เธอไม่กล้าขยับตัวเลย ไม่ใช่ว่ากลัวแต่เป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก รู้แค่ว่ามันเหมือนมีมนต์สะกด และที่สำคัญ... คุณพี่โคตรหล่อ! เกรซรีบดึงสติของตัวเองกลับมาอีกรอบ หลังจากเธอเคลิ้มให้กับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้นานเกินไป แต่ปฏิเสธไม่ได้จริง ๆ ว่าเธอแทบลืมเรื่องราวแย่ ๆ ไปจนหมดเมื่อเห็นสายตาหล่อ ๆ คู่นี้ "เอ่อ..." เกรซอ้ำอึ้งเมื่อเขาปล่อยข้อมือของเธอลง หญิงสาวมองดูรอบ ๆ ตัวให้ถี่ถ้วนจนพบว่าเธอนั่งผิดโต๊ะ! โอ้ยยัยเกรซ ดื่มมากเป็นเหตุ สมองเบลอจนมากินแก้วชาวบ้านเขาได้ไงเนี่ย เกรซกรี๊ดอยู่ในใจแต่ก็ไม่ได้อายมากเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ เธอยกแก้วขึ้นมาพินิจดูและหันไปมองเจ้าของแก้วใบนี้ที่แท้จริงซึ่งเขานั่งมองเธออยู่ข้าง ๆ ในชุดสูทสีดำ สักพักเขาก็ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพิงแผ่นหลังกับโซฟาอย่างไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรขนาดนั้น ให้ตายสิมองอีกรอบยิ่งรู้สึกว่าดาเมจของเขารุนแรงมาก แค่ท่าพิงตัวสบาย ๆ ก็ทำเอาเธอหน้าร้อนผ่าวยิ่งกว่าฤทธิ์เหล้าเสียอีก "ขะ...ขอโทษค่ะ ฉันมึน ๆ นิดหน่อย เลยนั่งผิดโต๊ะ" เธอนั่งผิดแถมยังกระดกแก้วคนอื่นโดยไม่ได้มองด้วยซ้ำว่ามีเจ้าตัวเขานั่งอยู่ เจ้าของใบหน้าหล่อคมทำเพียงยิ้มเล็กน้อยอย่างไม่ถือสา เหมือนรู้ว่าเด็กมันเมามาก ให้เขาเดาก็คิดว่าคงอกหักหรือมีเรื่องผิดหวังมาเพราะดูจากสีหน้าแววตาแล้วคงมีไม่กี่เหตุผล "ให้ฉันชดใช้ค่าเหล้าให้หมดเลยก็ได้นะคะ" เขาฟังคำพูดที่อยากแสดงความรับผิดชอบของเธอก็แอบขำเล็กน้อย เด็กคนนี้ใจมันได้ "ไม่เป็นไรครับ ผมอยากมีเพื่อนดื่มพอดี" "..." เกรซทำหน้างง จากนั้นมองรอบ ๆ ตัวเขาก็เห็นว่าเขามาดื่มคนเดียว "พอดีเพื่อนที่คุยงานกับผมเขากลับไปแล้ว ผมเลยดื่มต่อคนเดียวอีกสักพัก" เสียงทุ้มเอ่ยออกไปคล้ายกับรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ในใจ "เพราะงั้น...ถ้าไม่รังเกียจ ให้ผมดื่มเป็นเพื่อนคุณก็ได้ครับ" เกรซรู้สึกว่าคำพูดและน้ำเสียงที่นิ่งสงบของเขากำลังเชื้อเชิญเธอกราย ๆ และเธอเองก็รู้สึกว่ามันน่าสนใจ เธอรู้สึกอยากนั่งดื่มกับใครสักคนที่เธอไม่รู้จัก ใครก็ได้ที่ไม่รู้จักตัวตนเธอ "ฉันนั่งกับคุณได้เหรอคะ" แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ เขาทำเพียงยิ้มแล้วหยิบแก้วในมือของเธอไป จากนั้นกระดกดื่มลงคอจนเกรซที่มองอยู่แอบกลืนน้ำลายตาม เขากล้าทาบทับริมฝีปากบนแก้วใบเดียวกับเธอด้วยเหรอ "ครับ เชิญดื่มตามสบาย" เขาวางแก้วลงช้า ๆ จากนั้นเรียกให้พนักงานเอาแก้วใบใหม่มาเพิ่มให้หญิงสาว มันแปลกมากที่เขาเป็นคนแปลกหน้า แต่กลับให้ความรู้สึกที่เธอไม่เคยสัมผัสได้จากที่ไหน ความตื่นเต้นในเสี้ยววินาทีแรกตามด้วยความผ่อนคลาย ทุกท่าทีของเขาดูน่าค้นหาจนใจเธอเต้นแรง "ค่ะ ว่าแต่..." เกรซเม้มปากเบา ๆ "คุณชื่ออะไรคะ" "..." เขาตวัดสายตามองใบหน้าเรียวเล็กน้อย สายตาของเขายากคาดเดา "ถ้าไม่สะดวกบอกก็ไม่เป็นไรนะคะ" เขาแค่นหัวเราะออกมาเมื่อเห็นสีหน้าเลิ่กลั่กเกรงใจของคนข้าง ๆ มือแกร่งยกแก้วขึ้นส่ายไปมาช้า ๆ ก่อนจะยกดื่มอย่างไม่รีบร้อน "ธีร์ครับ" "..." "ผมชื่อธีร์"

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more