เกี้ยวพระราม (Mpreg)

ไม่จริง! เป็นไปไม่ได้! นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันนนนนนนนนน ได้แต่กรีดร้องอยู่ในใจ แต่เพื่อความชัวร์เลยลองยกมือขึ้นหยิกแขนตัวเองแรงๆ อีกสักที “อะ เจ็บ” ตากลมโตเบิกโพลงเมื่อสิ่งที่คิดว่าฝันไปกลับเป็นเรื่องจริง เขายังไม่ตาย? นี่มันโคตรจะเหลือเชื่อเลย! ในเมื่อเขาจำได้ว่าโดนรถชนเต็มๆ เพราะมัวแต่ก้มหน้ากดโทรศัพท์โอนเงินค่าพรีออเดอร์อัลบั้มเพลงเกาหลี ถ้าไม่ตายก็ต้องอาการสาหัส แต่นี่ไม่! นอกจากจะไม่มีอาการเจ็บปวดอะไรเลยสักอย่าง เขายังมานอนอยู่ที่ไหนก็ ไม่รู้ และที่นี่ไม่ใช่โรงพยาบาล! กวาดสายตามองไปรอบๆ ถึงเพิ่งสังเกตได้ว่าห้องที่เขาอยู่ตอนนี้มีขนาดกว้างและดูหรูหราหมาเห่า ซึ่งมันแตกต่างจากห้องเดิมที่เขาอาศัยอยู่ เขาเป็นเพียงแค่ เด็กกำพร้า อาศัยอยู่ห้องเช่าแคบๆ ที่ต่อให้ใช้เงินเก็บทั้งชีวิตมาซื้อบ้าน ก็ไม่มีทางที่จะได้อยู่ห้องหรูหราแบบนี้หรอก “นี่มันที่ไหนกันวะเนี่ย” ทว่าก่อนที่จะได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ อาการปวดหัวอย่างรุนแรงก็เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน จนคนบนเตียงถึงกับกัดฟันกรอดเพื่อข่มความเจ็บปวดเอาไว้ ภาพบางอย่างฉายตัดไปตัดมาอยู่ในหัวจนมึนงง แต่มีภาพหนึ่งที่ชัดเจน...ภาพใบหน้าของผู้ชายคนหนึ่ง พลันในใจของเขาอุ่นวาบราวกับโดนโอบกอดไว้ ใคร? “คุณจันทร์ คุณจันทร์ฟื้นแล้ว!” ร่างบนเตียงสะดุ้งสุดตัวเพราะตกใจหญิงสาวที่เปิดประตูพรวดเข้ามา ว่าแต่ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงรู้ชื่อเขากันนะ? เราเคยรู้จักกันเหรอ? “ฮือออ น้อยหน่าตกใจแทบแย่ตอนเห็นคุณจันทร์นอนหมดสติอยู่ในสวน ตอนนี้คุณรามก็กำลังกลับ–” “เรียกร้องความสนใจอะไรอีก” แต่ทว่าก่อนที่น้อยหน่าจะพูดจบ เสียงทุ้มก็ดังขึ้นที่หน้าประตู “คุณ...” ...ผู้ชายที่ผมเห็นภาพในหัวเมื่อกี้นี่นา เขาเป็นผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตร ผิวขาวสุขภาพดี แต่...ดวงตาดุมาก! เหมือนเขาไม่ชอบผมเลย ผมเพิ่งเคยเจอเขาครั้งแรกนะ ไม่เคยรู้จักเขามาก่อนด้วย แล้วทำไมเขาถึงต้องทำหน้าเหมือนไม่ชอบผมแบบนี้ด้วย “พี่ราม...” ผมยกมือขึ้นปิดปากตัวเองด้วยความตกใจ เสียงที่เปล่งออกไปเหมือนออกมาจากจิตใต้สำนึกมากกว่า จนผมก็ยังตกใจกับตัวเอง ผมงงไปหมดแล้วนะ “ฉันไม่ได้ว่างมากนักหรอกนะ ไอ้นิสัยเสียๆ ที่เอาแต่ใจตัวเองก็ลดๆ ลงหน่อย แล้วก็หยุดเรียกร้องความสนใจงี่เง่าแบบนี้สักที” โอ้โหหห อยู่ๆ ก็มาปากหมาใส่กันแบบนี้ได้ไง ไร้มารยาทที่สุด! มาด่าคนที่เพิ่งเจอหน้ากันแบบนี้ได้ยังไง!! ว่าแล้วก็ขอลุกไปซัดหน้าสักหมัดเถอะ “อ๊ะ...” แต่ทันทีที่เท้าแตะพื้นก็เหมือนกับร่างกายของผมมันไร้เรี่ยวแรงขึ้นมากะทันหัน อาการปวดหัวที่หายไปกำเริบขึ้นมาอีกครั้ง ภาพบางอย่างฉายตัดไปตัดมาเหมือนครั้งก่อน เกิดอะไรขึ้นกับผมกันแน่… พระรามถลาเข้าไปรวบร่างบางของคนที่กำลังจะล้มเข้ามาในอ้อมกอด ถึงได้เห็นว่าคนตรงหน้าเขามีใบหน้าซีดเซียวขนาดไหน จากครั้งแรกที่คิดว่าคนตรงหน้าแกล้งเป็นลมเพื่อเรียกร้องความสนใจอย่างในทุกครั้ง ตอนนี้เขาคงต้องคิดใหม่แล้วล่ะ “ปล่อยนะ” “ยังจะปากดีอีก” ถึงแม้พระรามจะไม่ชอบจันทร์เจ้าสักเท่าไร แต่เขาก็ไม่ใจจืดใจดำถึงขนาดปล่อยให้คนตรงหน้าล้มลงต่อหน้า พระรามช้อนตัวร่างบอบบางของจันทร์เจ้าขึ้น ในท่าเจ้าสาวก่อนจะค่อยๆ วางลงบนเตียง “น้อยหน่า…” “คะ?” “อยากเข้าห้องน้ำ” หวังว่าน้ำเย็นๆ จะทำให้เขาสดชื่นขึ้นมาบ้างนะ เพราะนอกจากอาการปวดหัวแล้ว ตอนนี้ตัวจันทร์เจ้าเองก็กำลังสับสนและงุนงงมากๆ ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน แล้ว คนพวกนี้คือใคร จะไหว้วานให้คนหน้าดุตรงหน้าพาไปห้องน้ำก็ไม่เอาดีกว่า ดังนั้นทางเลือกเดียวคือผู้หญิงที่ชื่อน้อยหน่า “ได้ค่ะ” ไม่รู้ว่าเผลอหลับด้วยความเหนื่อยล้าไปตั้งแต่เมื่อไหร่ จันทร์เจ้ากะพริบตาเล็กน้อยเพื่อปรับโฟกัส เมื่อภาพทุกอย่างชัดเจนก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา สิ่งที่เขาได้รับรู้มันค่อนข้างน่าเหลือเชื่อ ถ้าบอกว่านี่เป็นความฝันยังน่าเชื่อมากกว่าซะอีก หลังจากที่หนีอีตาพี่รามเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำ เขาก็แทบสิ้นสติเมื่อภาพที่สะท้อนในกระจกมันคือตัวเขาเอง แต่เป็นตัวเขาที่ต่างออกไป! จันทร์เจ้าคนเดิมผิวไม่ขาวซีดแบบนี้ แม้หน้าตาจะถอดแบบกันมาเป๊ะๆ แต่นี่ก็ไม่ใช่ตัวเขาอย่างแน่นอน ผิวพรรณต่างกันราวฟ้ากับเหวเลยจ้ะแม่จ๋า ยิ่งตอนที่ไปขอร้องให้น้อยหน่าเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง ยังได้รับคำถามกลับมาว่า ‘คุณจันทร์ความจำเสื่อมเหรอคะ’ ฮือออ ไม่ได้ความจำเสื่อม แต่จากเรื่องราวที่ปะติดปะต่อได้ทั้งหมด มันฟันธงได้ว่าเขาทะลุมิติมาอีกโลกหนึ่ง จากที่เดาคงจะเป็นโลกคู่ขนานกับที่ที่เขาจากมา ก็ว่าอยู่ โดนรถชนไปขนาดนั้นจะไม่มีบาดแผลอะไรเลยเหรอ แล้วโลกใหม่มีไอดอลเกาหลีไหม… โอ้มายก็อดดดด เอาจริงดิ ทะลุมิติมาจริงดิ นึกว่าเรื่องแบบนี้มันจะเกิดขึ้นแค่ในนิยายซะอีกกกก ถ้าทะลุมิติมาแล้ววิญญาณไปเข้าร่างคนอื่นที่ไม่ได้หน้าตาเหมือนตัวเองจะไม่ช็อกแบบนี้เลย แต่นี่ทั้งหน้าตา น้ำเสียง ขนาดตัว ส่วนสูง และชื่อ เหมือนร่างเดิมเป๊ะ จากที่น้อยหน่าเล่าให้ฟังนะ ร่างนี้ชื่อจันทร์เจ้าเหมือนเขา เป็นคนอารมณ์ร้อน ขี้โวยวาย และเอาแต่ใจ (ที่บ้านเรียกนิสัยเสีย) แล้วจันทร์เจ้าเนี่ยแต่งงานกับพระราม ซึ่งก็คืออีตาหน้าหล่อที่เขาเจอตอนตื่นนั่นแหละ แล้วเขาก็รู้แล้วว่าทำไมอีตานั่นถึง ไม่ชอบเขา ก็เพราะว่าการแต่งงานนี้มันคือการแต่งงานแบบคลุมถุงชนไง! คุณย่าของ ร่างที่เขามาอยู่เคยสัญญากับคุณย่าของพระรามว่าถ้ามีหลานจะให้แต่งงานกัน ซึ่งทุกอย่างเกิดขึ้นหลังจากที่คุณย่าของจันทร์เจ้าเสียไปได้หนึ่งเดือน เนี่ยก็ไม่แปลกใจนะว่าทำไมพระรามถึงไม่ชอบจันทร์เจ้า ก็โดนจับแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ รักก็ไม่ได้รัก แล้วยัยน้องจันทร์เจ้าร่างเดิมยังทำตัวไม่น่ารักอีก แอบๆ ถามน้อยหน่าว่าจันทร์เจ้ารักพระรามบ้างไหม ซึ่งคำตอบก็คือ แรกๆ ไม่รัก หลังๆ เหมือนจะเริ่มรัก… หัวจะปวด ซึ่งไอ้การแต่งงานเนี่ยก็เกิดขึ้นมา 6 เดือนแล้วด้วย แต่ความสัมพันธ์ของ ทั้งจันทร์เจ้าและพระรามยังติดลบอยู่เลย เฮ้อออ งั้นเข้าใจแล้วที่อีตานั่นบอกเขาเรียกร้องความสนใจ รักเขาข้างเดียวนี่เนอะ มันก็ต้องมีเรียกร้องความสนใจบ้าง แต่ไม่ต้องห่วง! New จันทร์เจ้าคนนี้จะไม่ทำตัวแบบเดิม! แต่ก่อนอื่นเลยนะ หิวมากๆๆ ถ้าเป็นนิยายวายที่เคยอ่าน ทะลุมิติมาแบบนี้ยังไงก็ไม่ได้กลับโลกเดิม ดังนั้นเขาก็จะขออนุญาตสำรวจโลกใบใหม่เลยแล้วกัน มันมีอะไรที่ต้องปรับตัวอีกเยอะ เช่น โลกใบใหม่ที่จันทร์เจ้ามาอยู่ ผู้ชายท้องได้ แอ๊ดด “คุณจันทร์จะไปไหนคะ” เฮือกกกก แม่คุ๊ณณณ เล่นเอาซะตกใจเกือบตายอีกรอบเล้ย คนตัวเล็กมองน้อยหน่าที่ทำตาแป๋วใส่ตัวเองทันทีที่เปิดประตูห้องออกมา “อ่า…” ต้องตอบยังไงดี “แล้วทำไมคุณจันทร์เอาผ้าห่มพันตัวเองออกมาแบบนี้คะ” “...” ก็มันหนาว! เปิดแอร์เหมือนอยู่ขั้วโลกใครมันจะไปทนไหว ก้าวขาลงจากเตียงปุ๊บก็เลยเอาผ้าห่มนุ่มๆ คลุมตัวเองออกมาด้วยซะเลย ผมมองตามสายตาของน้อยหน่าที่เหลือบมองปลายผ้าห่มที่ลากไปกับพื้น แหะๆ ก็มันหนาวอ่าา “จันทร์หิว พี่น้อยหน่าพาจันทร์ไปกินข้าวหน่อยครับ” หลังจากที่พูดจบคนตรงหน้าก็ทำหน้าตาเหมือนเห็นผี มันต้องตกอกตกใจอะไรกันขนาดนั้น อ้อ นึกออกล่ะ ก็เพราะว่าจันทร์เจ้าร่างเดิมไม่เคยพูดเพราะๆ เลย น่ะสิ งั้นก็ไม่แปลกใจที่พี่น้อยหน่าจะทำหน้าแบบนี้ ใช่ๆ เรียกว่าพี่น้อยหน่าน่ะถูกแล้ว เพราะคนตรงหน้าอายุมากกว่าเขาตั้งหลายปี “ได้ค่ะ ว่าแต่คุณจันทร์ยังปวดหัวอยู่ไหมคะ ให้น้อยหน่าเอาข้าวขึ้นมาให้ทานบนห้องดีไหม” “มะ–ไม่ดีครับ จันทร์อยากออกไปข้างนอกห้องบ้าง” ฮึ่ยย จันทร์ต้องสำรวจบ้านหลังนี้นะพี่น้อยหน่าาา “ค่ะ งั้นตามน้อยหน่ามานะคะ” หลังจากพูดจบน้อยหน่าก็เดินนำคนตัวเล็กลงบันไดไปยังห้องทานอาหารที่อยู่ชั้นล่างของบ้าน จันทร์เจ้าเบิกตากว้างเมื่อได้เดินผ่านข้าวของเครื่องใช้เฟอร์นิเจอร์ รวมถึงขนาดความกว้างของบ้าน จากที่ตื่นมาแล้วรู้ว่ามีคนดูแลส่วนตัว ก็พอจะรู้แหละว่าร่างที่เขามาอาศัยในโลกนี้รวย แต่ไม่คิดว่าจะรวยขนาดนี้ไง อย่าเรียกว่าบ้านเลย ต้องเรียกว่าบ้านนนน นนนนนนนน ไม่สิ ต้องเรียกว่าคฤหาสน์ คฤหาสน์หัสวอนันต์ จันทร์เจ้าอยากจะกรี๊ดออกมาเสียงดังๆ โฮฮฮ นี่เขาตกถังข้าวสารใช่ไหม เนี่ยความฝัน! อยากเป็นแมวในบ้านคนรวยมานานแล้ว! แอดวานซ์กว่านั้น… ไม่ได้เป็นแมวแต่เป็นเมียเจ้าของบ้าน -...- ร่างสูงใหญ่ของพระรามหยุดนิ่งอยู่ที่บันไดขั้นบนสุด ตาคมจ้องไปยังผู้ที่มีตำแหน่งภรรยาของเขาอย่างถูกต้องตามกฎหมาย วันนี้จันทร์เจ้าแปลก แปลกไปมากๆ ไอ้ท่าทางเหมือนลูกแมวออกมาสำรวจบ้านใหม่นั่นคืออะไรกัน ไหนจะผ้าห่มที่ใช้คลุมกายแล้วลากไปกับพื้นนั่นอีก จันทร์เจ้าที่เขารู้จักไม่มีทางทำแบบนี้เด็ดขาด ใบหน้าหล่อเหลาขมวดคิ้วอย่างใช้ความคิด ทางด้านของจันทร์เจ้าเมื่ออิ่มท้องก็ไหว้วานให้พี่น้อยหน่าพาชมคฤหาสน์ หลังกว้าง แล้วไม่ได้มีแค่พี่น้อยหน่าที่อาสาเป็นไกด์นะ ยังมีพี่แม่บ้านคนอื่นด้วย พาชมบ้านไปด้วยพร้อมกับเหลือบมองเขาไปด้วย เนี่ยยย ยัยจันทร์เจ้าคนเก่ามันทำนิสัยยังไงกับพวกพี่ๆ กันนะ พวกเขาถึงต้องมองด้วยสายตาแบบนี้ แต่ไม่เป็นไร เขาจะเป็น New จันทร์เจ้าไง! นอกจากจะสำรวจคฤหาสน์ของสามี คนตัวเล็กก็แอบถามเรื่องอื่นของโลกนี้ไปด้วย ก็คืออีโลกนี้เนี่ยเหมือนโลกคู่ขนานจากโลกเดิมของเขาเลย มีทุกอย่างคล้ายๆ กันแต่เรียกชื่อต่างกัน อย่างที่โลกเดิมเขาอาศัยอยู่ที่กรุงเทพฯ ประเทศไทย แต่ตอนนี้เขาอาศัยอยู่ประเทศ T ที่นี่ก็มีรถยนต์เหมือนกัน (นึกว่าไฮเทคกว่าซะอีก) แต่เป็นยี่ห้ออื่นที่โลกเดิมเขาไม่มี คอมพิวเตอร์ โทรศัพท์ สกินแคร์ เอาเป็นว่ามีเหมือนโลกเดิม ต่างกันแค่ยี่ห้อ -...- “แล้วมีพวกศิลปินนักร้องอะไรแบบนี้ไหม” “กรี๊ดดด มีค่ะๆ คุณเจย์เป็นศิลปินจากประเทศ K วัยรุ่นเขากรี๊ดกันน่าดูเลย นี่หลานพี่เตยก็ชอบ” คนตัวเล็กชะงักก่อนที่ดวงตากลมโตจะมีประกายวิบวับ ไม่เหงาแล้วกู ตายแล้วมาเกิดในร่างใหม่ก็ยังเป็นติ่ง ∼ จันทร์เจ้าคนเดิมไม่ทำงานทำการก็ไม่เป็นไร จันทร์เจ้าคนนี้จะเริ่มทำงานเอง! ไหนๆ ก็มีสามีรวยทั้งที เดี๋ยวจะลองออดอ้อนออเซาะขอเงินสักก้อนมาเป็นต้นทุน!... เปิดพรีออเดอร์อัลบั้มคุณเจย์ ^ ^