บทที่14 รู้ความจริง (2/2)

1224 คำ

‘แค่กล้องตรงสระว่ายน้ำใช่ไหม?’ “ขอตรงสวนด้วย ที่เลยสระว่ายน้ำไปอีกหน่อย” ‘ได้ ไม่มีปัญหา เดี๋ยวฉันส่งไฟล์ให้ในอีเมลนะ’ “อืม” ร่างสูงกดตัดสายเมื่อบทสนทนาระหว่างเขากับทศได้สิ้นสุดลง ภรรยาตัวน้อยไม่แม้แต่จะปริปากบอกถึงสาเหตุที่ทำให้เจ้าตัวร้องไห้ปานจะขาดใจ แต่ทว่าเป็นตัวเขาเองที่อยากรู้ว่าใครทำอะไรให้คนที่เขารักเจ็บปวดได้ถึงขนาดนี้ มือหนาที่เห็นเส้นเลือดอย่างชัดเจนยกขึ้นเสยผมเพื่อบรรเทาอารมณ์คุกรุ่นในใจ ดวงตาคมเหลือบมองคนตัวเล็กที่เข้าสู่ห้วงนิทราไปอีกครั้งเพราะถูกเขารังแกจนเพลียแล้วผล็อยหลับไป พระรามค่อยๆ สาวเท้าออกจากระเบียง แล้วเดินเข้าไปหาลูกแมวตัวน้อยที่นอนหลับอยู่ภายใต้ผ้านวมผืนหนา จันทร์เจ้าในยามนี้ช่างดูบอบบางเหลือเกิน เขาค่อยๆ โน้มตัวลงไปกดจุมพิตลงบนเรือนผมหนานุ่มสีน้ำตาลของคนที่ยังอยู่ในห้วงนิทรา น้องครางในลำคอแผ่วเบาก่อนจะขยับหนีการรบกวนจากเขา ภาพตรงหน้าน่ารักเสียจนพระรามอดย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม