บทที่3 ขอไปทำงานด้วยได้ไหม
2117 คำ
ร่างเล็กของจันทร์เจ้านอนคว่ำเขี่ยแท็บเล็ตไปมาอย่างเบื่อหน่าย เขามาอยู่ที่นี่ได้ครึ่งเดือนแล้ว แต่ก็ยังไม่มีโอกาสได้ออกไปไหนเลย คฤหาสน์หัสวอนันต์เขาก็สำรวจมันทุกซอกทุกมุมหมดแล้ว
เบื่อ เบื่อๆๆ
ใบหน้าสวยหวานราวกับหญิงสาวพ่นลมหายใจฟึดฟัดออกมาอย่างหงุดหงิด อุตส่าห์เปลี่ยนบรรยากาศมานอนเล่นในสวน แต่ความสวยงามของหมู่แมกไม้ก็ไม่ได้ช่วยทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้นเลย ส่วนเรื่องที่จะเปิดพรีออเดอร์อัลบั้มคุณเจย์ อันนี้เขาก็กำลังศึกษาอยู่ ส่องเพจออฟฟิเชียลคุณเจย์จนเขาจะเป็นแฟนคลับคุณเจย์แล้วเนี่ย ฮือออ คนอะไรหล่อมาก แต่อย่าว่างู้นงี้เลยนะ อีตาพี่รามหล่อกว่าคุณเจย์อีก! หุ่นก็แซ่บ ร่างกายสูงใหญ่ กล้ามท้องเป็นลอนสวย ผิวขาวจั๊วะ และที่สำคัญ…รอยสักรูปนกอินทรีสยายปีกที่แผ่นหลัง
เมื่อวานอากาศร้อนอบอ้าว คนตัวเล็กเลยเปลี่ยนชุดเตรียมพร้อมลงมาว่ายน้ำเล่นที่สระว่ายน้ำ แต่ทันทีที่ถึงสระว่ายน้ำ เขากลับเห็นร่างสูงของพี่รามกำลังแหวกว่ายอยู่ในนั้น สายตาไม่รักดีมันก็อดไม่ได้ที่จะจดจ้องไปยังแผ่นหลังเปลือยเปล่าของคนในสระ
แล้วทันใดนั้นเองพระรามที่รับรู้ถึงการมาของจันทร์เจ้าก็ช้อนดวงตาขึ้นมาสบ พระรามเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถามว่ามีอะไร คนตัวเล็กไม่ตอบเพราะยังอึ้งกับรอยสักสวยบนแผ่นหลังกว้าง ก่อนจะเดินเหม่อลอยกลับขึ้นห้องไปโดยไม่ได้เล่นน้ำอย่างที่ตั้งใจไว้แต่แรก…
จริงๆ เขินจนไม่กล้าสู้หน้าต่างหากล่ะ!
นั่นล่ะความลับของจันทร์เจ้า…เขาชอบรอยสักสวยๆ
กลับมาที่ความรู้สึกเบื่อหน่าย ตอนนี้เขาเบื่อมากจริงๆ นะ ฮือออ อยากออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง ;__;
มือหนาตวัดเซ็นเอกสารฉบับสุดท้ายก่อนจะวางปากกาสีดำเรียบหรูในมือลง พระรามเอนหลังพิงเก้าอี้ก่อนจะยกมือขึ้นนวดขมับเพื่อขับไล่อาการมึนศีรษะ การประชุมที่ลากยาวเป็นระยะเวลาหลายชั่วโมงบวกกับเอกสารตรงหน้าที่ต้องรีบจัดการทำให้เขาเหนื่อยล้า ร่างสูงพ่นลมหายใจออกมาก่อนจะหยิบกาแฟที่ถูกปล่อยทิ้งไว้เย็นชืดขึ้นมาจิบ
ก๊อกๆ
“เข้ามา”
“คุณกรมาขอพบค่ะบอส”
“อืม ให้เข้ามา”
เมื่อได้รับอนุญาตจากเจ้านาย กานดาผู้เป็นเลขาของผู้บริหารหัสวอนันต์ก็รีบไปแจ้งแขกที่รออยู่ด้านนอก…และทันทีที่ประตูถูกเปิดเข้ามาอีกครั้ง พระรามก็ต้องพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ
“ไอ้รามมมม”
กิดากรหรือกรคือเพื่อนสนิทของเขาเอง เราทั้งคู่สนิทกันตั้งแต่สมัยที่เรียนอยู่ต่างประเทศ และการที่กิดากรมาหาเขาที่บริษัทในวันนี้ เขาก็ย่อมรู้เหตุผลดี…
“มึงเล่ามาซิ เรื่องน้องจันทร์ที่มึงว่าน้องทำตัวแปลกๆ น่ะ”
เรื่องจันทร์เจ้าไง
“ก็อย่างที่กูบอกไป”
“กูอยากได้แบบละเอียดๆ!” กิดากรกล่าวแทรกขึ้นเสียงดัง
“มันจะเป็นไปได้เหรอวะที่น้องจันทร์เลิกเอาแต่ใจแล้ว เมื่อก่อนนะไม่พอใจอะไรก็เอะอะโวยวายบ้านจะแตก น้องแกล้งมึงหรือเปล่า”
กิดากรทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามผู้เป็นเพื่อนสนิท ใบหน้าหล่อเหลาครุ่นคิดถึงเรื่องที่เพื่อนของตนเคยโทรไปขอคำปรึกษา ปรึกษาว่าทำยังไงกับเมียที่เปลี่ยนไปดี
“ได้พาน้องไปหาหมอหรือยัง?”
“เคยให้หมอมาตรวจแล้ว ปกติ”
“แล้วน้องทำตัวดีขึ้นไม่ดีเหรอ? มึงจะได้กลับบ้านอย่างมีความสุข ไม่มีคนเอาแต่ใจใส่ไง”
ก็ทำตัวดีขึ้น แต่เรื่องเอาแต่ใจก็ยังมีให้เห็น แต่ไม่ได้เอาแต่ใจจนน่ารำคาญแบบเมื่อก่อน…เป็นอีกครั้งที่พระรามต้องพ่นลมหายใจออกมา
“มึงอย่าถอนหายใจบ่อย เดี๋ยวตายเร็ว” กิดากรว่าก่อนจะเอื้อมมือไปปิดแฟ้มเอกสารของเพื่อน
“ทำอะไร” พระรามขมวดคิ้วมุ่น
“ไปบ้านมึง กูอยากไปเจอน้องจันทร์เจ้า อยากไปเห็นกับตาว่าน้องเปลี่ยนไปจริงๆ อย่างที่มึงว่าหรือเปล่า”
และนั่นคือสาเหตุว่าทำไมชายหนุ่มร่างสูงสองคนถึงมาปรากฏตัวที่คฤหาสน์หัสวอนันต์ในเวลาเที่ยงตรง ร่างเล็กของจันทร์เจ้ากอดอกยืนมองผู้เป็นสามีกับใครอีกคน…คือใครก็ไม่รู้ ความทรงจำที่ได้รับมาไม่มีผู้ชายคนนี้อยู่เลย
“ชู้เหรอ”
“ห๊ะ!”
กิดากรถึงกับร้องออกมาเสียงดังลั่น อย่างเขาน่ะเหรอเป็นชู้กับไอ้ราม ขนลุก!
“น้องจันทร์ นี่พี่กรไงครับ”
จันทร์เจ้าชะงักเพราะเพิ่งรู้ตัวว่าเผลอปล่อยไก่ออกไป ดวงตากลมกลอกไปมาเพื่อคิดหาคำแก้ตัว และการกระทำนั้นก็อยู่ในสายตาของพระรามตลอด
“อ๋ออ จันทร์ล้อเล่นน ฮ่าๆ”
จันทร์เจ้าหัวเราะกลบเกลื่อน แต่กลับทำให้กิดากรถึงกลับมองตาค้าง จันทร์เจ้าที่เขารู้จักไม่แม้แต่จะชายตามองเขาด้วยซ้ำ แค่หางตายังไม่เคยเหลียวมอง ดังนั้นตัดเรื่องการพูดคุยออกไปได้เลย ยอมรับว่าจันทร์เจ้ามีใบหน้าที่สวยมาก ทุกองค์ประกอบบนใบหน้างดงามราวกับภาพวาดของจิตรกรชื่อดัง แต่ทุกครั้งที่กิดากรพบเจอ จันทร์เจ้ามักจะตีหน้านิ่งหรือไม่ก็กำลังดุเด็กรับใช้ในบ้านอยู่ ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะเห็นคนตรงหน้ายิ้ม ยกเว้นครั้งนี้
“ว่าแต่ทำไมวันนี้พี่รามกลับเร็วจัง” จันทร์เจ้าเอ่ยถามผู้เป็นสามี
“คืองี้นะ พี่ให้มันพามาเจอน้องจันทร์เองแหละ พอดีพี่เพิ่งกลับจากเที่ยวที่ประเทศ N เลยซื้อของมาฝาก”
เรื่องที่กิดากรบอกว่าเพิ่งกลับจากประเทศ N ไม่ใช่เรื่องโกหก แต่เป้าหมายหลักในการมาบ้านเพื่อนสนิทครั้งนี้คือการมาเจอภรรยาของเพื่อน
“ของฝากจันทร์เหรอ ไหนๆ”
คนตัวเล็กราวกับมีหูหางทิพย์กระดิกเมื่อได้ยินว่ามีของฝาก แม้จะไม่รู้ว่าประเทศ N คือที่ไหนก็เถอะ
“จะยืนตรงนี้กันอีกนานไหม” พระรามที่เงียบมานานเอ่ยขึ้นขัด
จันทร์เจ้ายู่ปากอย่างขัดใจเมื่อโดนพระรามเอ่ยแทรกบทสนทนาระหว่างเขากับกิดากร แม้ในความทรงจำจะไม่รู้จักผู้ชายคนนี้ (อาจจะเพราะจันทร์เจ้าคนเก่าไม่ได้ใส่ใจ) แต่จันทร์เจ้าก็รู้สึกดีที่ได้คุยกับพี่กร ราวกับว่าเขาได้รู้จักเพื่อนใหม่เพิ่มขึ้น
“งั้นไปคุยกันในสวนไหม วันนี้แดดไม่ค่อยแรง ก่อนที่พวกพี่จะมาจันทร์ก็ไปนอนเล่นมา”
“ได้ๆ น้องจันทร์นำทางพี่เลยครับ”
“ไปกันนน”
เพราะความสูงที่แตกต่างกันค่อนข้างมาก ทำให้คนตัวเล็กต้องช้อนตาขึ้นสบกับดวงตาคมของพระราม ก่อนที่มือบางจะเอื้อมไปคว้ามือของผู้เป็นสามีมาจับ การกระทำนั้นทำให้พระรามชะงัก แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธสัมผัสที่จันทร์เจ้ามอบให้ ส่วนกิดากรที่เห็นการกระทำนั้นเบิกตาแทบถลน…เชื่อแล้วว่าน้องจันทร์เปลี่ยนไป กูเชื่อมึงแล้วไอ้ราม!
ภายในสวนของคฤหาสน์หัสวอนันต์ร่มรื่นไปด้วยดอกไม้และต้นไม้นานาชนิด แม้จะเป็นเวลาเที่ยงแต่ก็ไม่ได้ทำให้อากาศร้อนสักเท่าไร เพราะได้ร่มไม้ภายในสวนบดบังแดดเอาไว้
จันทร์เจ้าจูงมือของพระรามเข้ามายังศาลาสีขาวสบายตาภายในสวน เขามานั่งเล่นนอนเล่นอยู่ที่นี่บ่อยๆ บนโต๊ะไม้สีขาวก็ยังมีแท็บเล็ตที่จันทร์เจ้าเปิดค้างไว้
ร่างสูงของพระรามพยักหน้าให้เหล่าเด็กรับใช้ ซึ่งเป็นอันรู้กันว่าให้ยกพวกอาหารและของว่างมาเสิร์ฟ จากนั้นจึงเบนสายตากลับมามองคนตัวเล็กข้างๆ ที่ยังไม่ปล่อยมือเขา ปากจิ้มลิ้มนั่นเจื้อยแจ้วกับกิดากรไม่หยุด รวมถึงอาการตื่นเต้นตอนเพื่อนของเขาเล่าถึงการไปเที่ยวที่ประเทศ N…ไม่รู้ว่าจะตื่นเต้นไปทำไม เพราะตอนที่จันทร์เจ้ารับงานถ่ายแบบก็มีบ่อยครั้งที่ต้องบินไปถ่ายที่ประเทศ N
ตื่นเต้นเหมือนไม่ใช่คนที่โลกนี้
“ช่วงนี้ไม่ได้ถ่ายแบบ น้องจันทร์ก็ว่างแล้วสิ”
“ว่างจนจันทร์เบื่อ”
คนตัวเล็กก็เพิ่งจะได้รู้ว่าจันทร์เจ้าคนเก่ามีอาชีพถ่ายแบบเมื่อไม่นานมานี้เอง ยิ่งพักหลังเขาไม่ค่อยได้รับความทรงจำเดิมของจันทร์เจ้าแล้ว ว่าไปแล้วเขากลับไปถ่ายแบบก็ได้นะเนี่ย แล้วค่อยรับพรีออเดอร์อัลบั้มคุณเจย์เป็นงานเสริม
“ถ้าเบื่อๆ ทำไมไม่ไปเล่นบริษัทไอ้รามมันล่ะ” จันทร์เจ้าหันขวับมาจ้องคนพูด
“จริงสิ! พี่รามมม” คนที่เพิ่งได้เห็นแสงสว่างหลุดพ้นความเบื่อกล่าวเสียงยานคาง เท่านั้นยังไม่พอ จันทร์เจ้ายังเอนตัวไปพิงกับคนตัวสูงก่อนจะกอดแขนหมับ (เมื่อก่อนกอดขา)
“ให้จันทร์ไปทำงานด้วยน้า สัญญาจันทร์จะเป็นเด็กดี” จันทร์เจ้ากะพริบตาปริบๆ ราวกับลูกแมวตัวน้อยกำลังออดอ้อนเจ้าของ
“บริษัทฉันไม่ได้มีไว้ให้เด็กไปวิ่งเล่น” พระรามกล่าวเสียงเรียบ
“จันทร์ไม่เด็ก จันทร์อายุ 24 แล้ว” เถียงกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้
“เด็ก”
“ไม่เด็ก”
“เด็ก”
“ก็บอกว่าไม่เด็กไง”
“...เด็ก”
“...”
เมื่อเถียงไม่ชนะคนที่ก่อนหน้านี้ทำตัวราวกับลูกแมวก็งับเข้าไปที่แขนแกร่งของพระราม คนตัวสูงแค่มองการกระทำเด็กๆ ของจันทร์เจ้า แต่ไม่ได้ต่อว่าอะไรที่โดนกัดแขน มันไม่ได้เจ็บมากเพราะจันทร์เจ้ากัดไม่จริงจัง ความรู้สึกเหมือนลูกแมวที่คันฟันแล้วมางับแขนเล่น
“ทำไมถึงอยากไป”
พระรามถาม ก็ถ้าเป็นจันทร์เจ้าในตอนนี้ก็คงไม่มีปัญหาอะไรหรอกมั้งถ้าจะพาไปบริษัทด้วย ภาพจำเขากับจันทร์เจ้าในเมื่อก่อนคือการที่คนตัวเล็กไปอาละวาดที่บริษัทเพราะไม่ยอมไปรับที่กองถ่ายแบบ จำได้ว่าตอนนั้นจันทร์เจ้าอารมณ์เสียจนถึงขั้นปาแก้วกาแฟเขาลงพื้นจนแก้วแตก นั่นยิ่งทำให้เขาไม่ชอบเด็กคนนั้น หมายถึงจันทร์เจ้าในตอนนั้น…
“อยู่บ้านแล้วจันทร์เบื่อ จันทร์อยากออกไปข้างนอกบ้าง” พูดจบก็บี้แก้มลงไปที่แขนคนข้างๆ
“เธอจะไม่อาละวาดแบบครั้งก่อนใช่ไหม”
“จันทร์จะเป็นเด็กดี!”
ตอบรับกลับไปอย่างแข็งขัน แม้จะไม่รู้ว่าจันทร์เจ้าคนเก่าไปสร้างวีรกรรมอะไรไว้ที่บริษัทของคนเป็นสามี
“พรุ่งนี้เช้าฉันออกไปบริษัท 9 โมง ถ้าเธอตื่นสายฉันจะไม่รอ”
“งื้ออ พี่รามใจดีที่สุ๊ดดด”
จันทร์เจ้าเอ่ยอย่างดีใจจนเพิ่งสังเกตว่ายังมีกิดากรนั่งอยู่ด้วย นี่เขาเผลอไปน้วยใส่อีตาพี่รามอีกแล้วเหรอ โอ้มายก็อดจันทร์เจ้า!
“น้องจันทร์น่ารักดีนะครับ” กิดากรเอ่ยยิ้มๆ จันทร์เจ้าเวอร์ชันนี้น่ารักกว่าเมื่อก่อนจนใจสั่น อยากอุ้มกลับบ้านไปซื้อขนมแมวเลียให้เยอะๆ
“จันทร์ก็น่ารักตั้งแต่เกิด” คนโดนชมเช็ดปลายจมูกรั้นของตัวเองอย่างเขินๆ
“สรุปพรุ่งนี้พี่รามให้จันทร์ไปบริษัทด้วยจริงๆ ใช่ไหม ห้ามล้อจันทร์เล่นนะ” คนตัวสูงจ้องเข้าไปในดวงตาของคนที่จ้องตัวเองอยู่แล้ว
“ฉันไม่เคยพูดล้อเล่น”
“สามีใครน้าาา น่ารักกๆๆๆ”
กิดากรถึงกับเผลอหลุดหัวเราะเสียงดังออกมาเมื่อจันทร์เจ้าเอ่ยจบ ก็จะไม่ให้หัวเราะได้ยังไง เมื่อเขาเห็นว่าไอ้พระรามเพื่อนสนิทของเขามันเริ่มหูแดง ซึ่งเพื่อนทุกคนรู้ว่าเวลาพระรามหูแดงคือมันเขิน ที่เคยบอกว่าโดนคลุมถุงชนแล้วไม่มีทางรักเจ้าสาวที่โดนยัดเยียดให้แต่งงานด้วยเด็ดขาด สงสัยอาจจะไม่จริงซะแล้วมั้ง น้องจันทร์เจ้าในตอนนี้ก็น่าเอ็นดูขึ้นเยอะเลย ต้องทำให้ใจบางคนแถวนี้สั่นได้บ้างแหละ กิดากรจะคอยจับตามอง!...
- ผู้เขียน
