“มี”
เสียงทุ้มเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่ทว่าเต็มไปด้วยความกดดันจนร่างโปร่งบางของน่านฟ้าเริ่มสั่นเทา
ดวงตาคมกริบเข้มขึ้นอย่างกะทันหันจนน่านฟ้าต้องหลบสายตา เล็บจิกแน่นที่ขากางเกง ท่าทางร้อนรนของลูกชายคนโปรดยิ่งทำให้รถากับไพโรจน์สับสน
นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น
“ผมไม่อยากให้นิติธารายุ่งเกี่ยวกับจันทร์เจ้าอีก”
“...”
“ต่อจากนี้ไปหัสวอนันต์จะเป็นคนดูแลจันทร์เจ้าเองครับ”
“...”
แม้ว่าจะอยากเอ่ยท้วงมากเพียงใด แต่ทุกคนกลับเกรงกลัวสายตาของพระรามทั้งสิ้น น่านฟ้าอ้าปากพะงาบๆ ราวกับต้องการจะพูดบางอย่าง แต่กลับไม่สามารถพูดมันออกมาได้ ครั้งนี้พระรามน่ากลัวเกินไป…
“มะ…หมายความว่ายังไง” รถาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงติดขัด
“น้องจันทร์ไม่ใช่ลูกคนโปรดอยู่แล้วนี่ครับ”
คำตอบของร่างสูงราวกับค้อนปอนด์ที่ฟาดลงกลางศีรษะของรถา ดวงตาของเธอสั่นวูบไหวอย่างเห็นได้ชัด ไม่คิดไม่ฝันว่าคนตรงหน้าจะมาพูดตรงๆ กับเ
