บทที่17 จันทร์เจ้าเป็นแมว (2/2)

1480 คำ

ดวงตาคมหลุบตามองแก้มกลมๆ ของจันทร์เจ้าในระยะประชิด ดวงตากลมโตปรือปรอยเล็กน้อย น้องถูแก้มไปมาเพื่อหามุมที่สบาย ก่อนที่ดวงตาคู่สวยจะค่อยๆ พริ้มหลับลงช้าๆ ปลายนิ้วเกลี่ยไล้ที่พวงแก้มของคนหลับ ก่อนจะเกี่ยวเส้นผมสีน้ำตาลนุ่มขึ้นไปทัดที่ใบหูขาว พระรามเอนหลังพิงเก้าอี้ในท่าทางผ่อนคลาย เอกสารบนโต๊ะถูกปล่อยทิ้งไว้เมื่อเจ้าของอาณาจักรหัสวอนันต์หมดความสนใจกับมัน แล้วทิ้งสายตาหยุดนิ่งที่ดวงหน้าจิ้มลิ้มของภรรยาตัวน้อย จมูกโด่งโน้มลงหอมที่หน้าผากเนียน จากมุมนี้ทำให้เห็นแพขนตางอนยาวได้อย่างชัดเจน ไหนจะจมูกโด่งรั้นที่เขารู้สึกมันเขี้ยวทุกครั้งยามจันทร์เจ้าดื้อ คนตัวเล็กดูดื้อซนเหมือนแมวจริงๆ แหละ แต่เวลาที่ทำตัวออดอ้อนหรือตอนหลับกลับน่ารักจนเขาอดใจไม่ไหว แชะ เสียงชัตเตอร์จากกล้องโทรศัพท์ดังขึ้นเมื่อเขากดบันทึกภาพของคนที่นอนหลับซุกอกราวกับลูกแมวตัวน้อย ใจหนึ่งพระรามอยากอุ้มน้องไปนอนบนเตียงดีๆ ในห้องท

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม