ดวงตาคู่สวยวาววับ จ้องใบหน้าหล่อเหลาอย่างเอาเรื่อง ทว่าน้ำใสๆ ที่กำลังไหลออกจากตาคู่สวยทำให้เอริคไม่อาจทำตามที่หญิงสาวบอกได้
“ฟลอนซ์ฟังผมก่อน”
“ฉันไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว ฉันบอกให้ออกไปไง”
ฟลอเรนซาพยายามขัดขืนดิ้นรนด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี หญิงสาวพยายามผลักเอริคให้ออกห่างจากร่างกาย แต่แน่นอนว่าเธอสู้แรงคนที่มีพละกำลังเหนือกว่าไม่ได้
“ปล่อยสิคะ”
“ไม่ปล่อย”
เสียงทุ้มบอก เอริคพลิกตัวลงนอนบนฟูกนุ่มแล้วตวัดเอาร่างเล็กของฟลอเรนซาให้นอนทาบทับบนเรือนกายกำยำ ใช้วงแขนแข็งแรงทั้งสองข้างโอบกอดร่างเล็กเอาไว้อย่างแนบแน่น นัยน์ตาคมกริบจับจ้องที่ใบหน้าเนียนใสด้วยสายตาอ่อนโยนระคนรู้สึกผิด ดวงตาสองคู่สบประสานกัน
“ผมขอโทษ อย่าร้องไห้เลยนะฟลอนซ์ ผมไม่เคยคิดว่าคุณเป็นนางบำเรอของผม ไม่เลยสักนิด ที่ผมพูดออกไปแบบนั้นก็แค่ต้องการประชด ก็คุณไม่ได้รักผมนี่ ผมเข้าใจถูกไหม ที่ผมปล่อยคุณไปเมื
