วันต่อมา...
“อื้ออ..”ร่างบางรู้สึกตัวตื่น เพราะเสียงนาฬิกาปลุกบนโทรศัพท์เครื่องหรูดังขึ้น มือบางเอื้อมไปตามทิศทางของเสียงดนตรีเสียบหู ไม่นานก็เจอ นิ้วเรียวกดปิด ก่อนจะหันมามองบนเตียงกว้างก็เห็นว่ามีเธอเพียงคนเดียว ไร้ร่างสูงเมามายนอนกกกอดทั้งคืน
มือบางจิ้มหน้าจอโทรศัพท์ดู จึงไเ้เห็นข้อความของเขาส่งมาแต่เช้าตรู่
ธามไท:“ผมมีงานเช้า ไว้ว่าง จะพาไปทานข้าวนะครับ”
ดวงตากลมไล่อ่านตัวอักษรทั้งหมด ใบหน้าสวยเผยรอยยิ้มกว้างอย่างลืมตัว แต่เพียงครู่เดียวก็ปรับให้เป็นปกติ
“หยุดคิดอะไรเพ้อเจ้อนะยัยด้า” เสียงหวานบ่นงึมงำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะหยัดตัวลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องน้ำ วันนี้เธอมีงานช่วงสายและต้องแวะไปรับอิ๋วที่คอนโด
“เมื่อไหร่รถแกจะเสร็จซักทีเนี่ย” เมื่ออิ๋วขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อย วีด้าเอ่ยถามขึ้น ไม่ใช่ว่าเจ้าของอู่แอบขายรถไปแล้วล่ะ
“เขาโทรมาแจ้งให้ไปรับรถแล้ว แต่ฉันไม่ว่างไง แกไปรับให้หน่อยไ
