ข้อแลกเปลี่ยน
1660 คำ
"เเล้วถ้าพ่อฉันไม่ได้ทำละคะ"
ตามฝันถามเขา
"คุณไปหาหลักฐานมาให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาพูดคำนี้กับผมแต่ระหว่างนี้ผมไม่รับรองว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างถ้าหาไม่ได้ชีวิตต้องแรกด้วยชีวิตเท่านั้น"
ภาคินบอกเธอด้วยแววตาวาวโรจน์
ตามฝันมองหน้าเขาในแววตาเธอมีเเต่ความกลัว
"คุณ...คุณอย่าทำอะไรพ่อฉันนะ"
ตามฝันจับแขนเขาไว้เเน่น
ภาคินมองหน้าเธอนิ่ง ตอนเธอถูงไล่ยิงหมายจะเอาชีวิตตัวเอง เขายังไม่เคยเห็นแววตาแบบนี้ของเธอเลย
"คุณกลับไปเถอะ"
ภาคินหันหน้าหนี เขาไม่อยากมอง
ไม่อยากเห็นแววตาแบบนี้ของเธอมันทำให้ใจเขาหวั่นไหวแปลกๆ อย่างที่เขาไม่เคยเป็นมาก่อน
"คุณภาคิน...ได้โปรดคุณอย่าทำอะไรพ่อฉันเลยนะคะ ฉันมั่นใจว่าพ่อไม่ทำเรื่องแบบนั้นแน่ คุณให้เวลาฉันหน่อยนะ ฉันจะพิสูจน์ให้คุณเห็น"
ภาคินมองตากลมโตที่สั่นระริกด้วยความกลัว เธอกลัวเขาจะทำร้ายพ่อเธอ เธอเชื่อว่าพ่อเธอไม่ทำแบบนั้นแน่
"คุณจะไปหาหลักฐานมาจากไหน"
ภาคินถาม
ตามฝันนิ่งไป ในสมองตื้อไปหมด
(นั้นสิแล้วจะไปหาหลักฐานที่ไหน)
"หึ...แค่นี้คุณยังตอบไม่ได้เลย"
ตามฝันปล่อยแขนเขาอย่างคนหมดแรง
"ฉันจะพยายามหามาให้ได้ ฉันจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ให้พ่อให้ได้ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรฉันก็ยอม"
ภาคินมองสายตาที่เด็ดเดียวคู่นั้น
"งั้น...เราต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกันสักหน่อยแล้วแหละผมว่า"
ภาคินพูดอย่างเจ้าเลห์
"ข้อเเลกแปลี่ยนอะไรคะ"
ตามฝันมองเขาอย่างไม่ไว้ใจ
เธอก้าวถอยหลังช้าๆแต่ก็ติดกำแพงอยู่ดี
ทำให้เธอถอยได้แค่ก้าวเดียว
ภาคินเดินเขาไปใกล้เขายกแขนขึ้นค้ำกับกำแพงไว้โดยมีเธอยืนอยู่ตรงกลาง
ตามฝันมองเขาตาไม่กระพริบ
"ทำให้ผมพอใจ"
"หมายความว่าไง"
"ความหมายตรงตัว ทำให้ผมพอใจ"
"คุณคงไม่ใช้วิธีนี้บังคับฉันหรอกใช่ไหมคะ"
ตามฝันพยายามพูดให้เขาเปลี่ยนความคิด
"ผมก็ไม่ได้บังคับนี้ ถ้าคุณไม่อยากรับขอเสนอก็เชิญได้เลย"
ภาคินถอยออกและกลับไปนั่งที่โซฟาอย่างสบายใจ
ตามฝันหลับตานิ่ง ชีวิตนี้นอกจากพ่อเธอก็ไม่มีใครแล้ว เธอยอมสละได้ทุกอย่างแม้แต่ชีวิตของตัวเอง
"คุณ...จะให้ฉันทำอะไร"
ตามฝันถามเขา เธอยอมแล้วยอมทุกอย่างขอแค่ให้พ่อเธอปลอดภัย
ภาคินยิ้มอย่างพอใจ
(สิ้นฤทธิ์แล้วสินะคนเก่ง)
เขาคิดในใจ
"ครั้งที่แล้วคุณทำให้จูบของผมไม่น่าจดจำ ลองแก้ตัวใหม่อีกครั้งสิหรือไม่ก็จนกว่าผมจะพอใจ"
ภาคินบอกทั้งที่ยังนั่งหันหลังให้เธอ
ตามฝันกำมือเข้าหากันแน่น พยายามบังคับตัวเองไม่ให้อ่อนเเอ
เธอเดินตรงมานั่งข้างๆเขาและยื้นหน้าเข้าไปใกล้เขาพร้อมกับหลับตาปี๋อยู่อย่างนั้นจนภาคินแอบคำก่อนจะปรับสีหน้าให้ปกติ
"คุณทำอะไร"
เขาถามเธอ ตามฝันลืมตาขึ้นมองเขา
"ก็..คะ...คุณจะจูบฉันไม่ใช่หรือไง"
"ผมให้คุณจูบผม จูบจนกว่าผมจะพอใจ"
"ให้ฉันจูบหรอคะ"
ตามฝันถามย้ำพร้อมกับทำหน้าหนักใจ
ภาคินขมวดคิ้ว
"อย่าบอกว่าจูบไม่เป็น"
ตามฝันนิ่งไป
(เอาว่ะ....แค่จูบมันจะยากขนาดไหน)
ตามฝันคิดในใจ
"เป็นสิ ฉันจูบเป็น"
ตามฝันบอกไปพร้อมกับขยับขาขึ้น เธอนั้งพับขาอยู่ข้างเขาบนโซฟา ก่อนจะยื้นปากไปจุ๊บมุมปากเขา และหลับตาปี๋อยู่แบบนั้น
"นี้เขาเรียกจูบหรอ"
ภาคินถาม เขาหันไปมองหน้าเธอ ระยะกระชั้นชิดตามฝันรีบถอยหน้าออกมาตั้งหลักก่อน
"ก็จูบแล้วไงค่ะ"
เธอบอกเขาอย่างเริ่มโมโห เธอรู้ว่าจูบกันมันเป็นยังไงตอนอยู่อังกฤษก็เคยเห็นแต่เธอไม่รู้ว่ามันต้องเริ่มยังไง
"เอาจริงดิ นี้คุณจูบไม่เป็นจริงๆหรอ"
ตามฝันทำหน้าหนักใจ
"ฉัน...ฉันขอโอกาสอีกครั้งได้ไหมคะ"
เธอตัดสินใจบอกเขาไป และกำลังจะโน้มหน้าเข้าไปหาเขาอีกครั้ง
"ว้ายยย..."
ตามฝันร้องออกมาเมื่อถูกเขาอุ้มให้ขึ้นมานั่งค่อมหันหน้าเข้าหากันบนตักเขา สองมือเธอจับไหล่เขาไว้อัตโนมัติ
"นั่งแบบนั้นต่อให้จูบทั้งคืนก็ไม่มีอารมณ์หรอก"
"มีอารมณ์...มีอารมณ์อะไร"
ตามฝันถามเขาอย่างเริ่มระแวง
"เอาเร็ว..จะจูบไหมผมง่วงแล้ว"
ภาคินเร่งให้เธอจูบเขาเร็วๆ
(เอาว่ะ)
ตามฝันหลับตาทำปากจู๋ไปชนปากเขา
(ทำไงต่อว่ะ...จูบแบบบดขยี้เหมื่อนในซีรี่ไง...แล้วมันบดยังไงขยี้ยังไง)
ตามฝันคิดในใจ หลับตาปี๋มือสองข้างจับบ่าเขาไว้แน่นด้วยความเกร็ง
ภาคินเหลือบตามองคนตรงหน้า ไม่รู้จะขำหรือร้องไห้ดี
(อายุ25 จูบไม่เป็น กูจะบ้า)
"คุณถ้าจะจูบแบบนี้ผมไปจูบกับขอนไม้ยังดีกว่าสะอีก"
ภาคินบอก
ตามฝันรีบถอยหน้าออกมามองเขาอย่างไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ
"ก็..ฉันไมรู้นี่แล้วมันต้องทำยังไงละ แบบนั้นก็ไม่ถูกใจแบบนี้ก็ไม่ถูกใจคุณแกล้งฉันหรือเปล่า"
เธอหมดความอดทนโวยว้ายขึ้นหน้างอง้ำ
(หึ...ถ้าไม่ใช่ว่าเขาเอาพ่อเธอมาขู่การที่เขาจะเข้าถึงตัวเธอคงเป็นไปได้ยากในเมื่อเจ้าตัว ฤทธิ์เยอะขนาดนี้)
ภาคินกระตุกยิ้มกับไพ่ใบนี้ที่เขามี
"งั้นก็ไม่ต้องจูบ...จบ"
"ฉะ..ฉันขอเวลาหน่อยได้ไหมคะ"
เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
"ขอเวลา"
ภาคินขมวดคิ้ว
"ใช่ค่ะ...ขอเวลารับรองว่าครั้งต่อไปฉันจะทำให้คุณพอใจ"
ตามฝันกำลังจะขยับออกจากตักเขา
"เดี๋ยว...!"
ภาคินยกมือจับเอวเธอไว้ไม่ให้ลุกขึ้นจากตักเขาได้
"อะไรอีกคะ"
ตามฝันเงยหน้าขึ้นมองหน้าเขา เริ่มจะหมดความอดทนแล้ว
"ขอเวลาแล้วจะจูบเก่งขึ้นหรอ"
"ทุกอย่างมันก็ต้องมีการฝึกฝนสิคุณใครจะมาเก่งได้ในวันเดียว"
"แล้วคุณจะไปฝึกยังไง มันไม่เหมือนฝึกต่อสู้ที่คุณเรียนมานะ"
ตามฝันนิ่งไป
(นั้นสิเอาตัวรอดไปก่อนแล้วกัน)
"ก็...ฉันหาคู่ฝึกได้อยู่แล้วคุณไม่ต้องห่วง"
เธอบอกพร้อมกับแกะมือเขาออกจากเอว
เเต่แทนที่เขาจะปล่อยเขากลับบีบมือแน่นขึ้น
"โอ้ย...คุณฉันเจ็บนะ"
ตามฝันว่าให้เขา
ภาคินมองหน้าเธอนิ่งสายตาไม่ล้อเล่นเหมื่อนก่อนหน้านี้แล้ว
"คุณจะไปฝึกกับใคร"
เขาถามเธอเสียงเเข็ง รู้สึกโมโหขึ้นมาเฉยๆ
"ไม่รู้...เดี๋ยวฉันก็หาได้เองแหละ...ปล่อยฉันเจ็บ"
เธอรู้สึกเจ็บจริงๆ
ภาคินคลายแรงบีบนิดหนึ่งแต่ก็ยังจับไว้ที่เดิมอยู่เขามองสบตาเธอนิ่ง
"งั้นก็ไม่ต้องไปเสียเวลาหาหรอก เดี๋ยวผมสอนเอง"
สิ้นเสียงพูดเขาก็กดจูบลงมาอย่างไม่ให้เธอตั้งตัว
"ฮื้ออ..."
ตามฝันครางประท้วงสองมือของเธอพยายามผลักไหล่เขาไว้
ภาคินกอดรัดและดึงร่างบางเขามาแนบชิดลำตัวมากขึ้น
ตามฝันที่นั่งค่อมเขาอยู่เธอต้องขยับขาให้อ้าออกโดนอัตโนมัติ
ภาคินบดจูบอย่างรุนเเรง มือหนึ่งกอดรัดลำตัวอีกมือหนึ่งกดสะโพกผายให้ขยับแนบชิดเขาเข้าไปอีก เขาบดขยี้ริมฝีปากพยายามบังคับให้เธอเปิดปากออกด้วยลิ้นอันร้อนระอุของตัวเอง
"ฮื้ออ.."
ตามฝันส่ายหน้า ตกใจกับประสบการณ์ใหม่ที่เขากำลังมอบให้แต่เธอได้ชินกับ ประสบการณ์แบบนี้
"อย่ากัดนะตามฝัน"
ภาคินบอกเสียงเข้ม เขารู้ทันทีว่าเธอจะเล่นงานเขาด้วยสัญชาตญาณการป้องกันตัว
ตามฝันยังงงกับตัวเองอยู่ เธอไม่รู้จะต้องทำตัวยังไง
ภาคินไม่ฟังอะไรแล้วเขากดริมฝีปากลงไปที่ปากนุ่มอีกครั้ง ครั้งนี้เขาจูบอย่างเร่าร้อนมือหน้าล่วงมือเขาไปในเสื้อเขาลูบแผ่นหลังเนียนนุ่มของเธอไปมาอีกมือก็บีบขย้ำสะโพกผายอย่างเมามัน
"ฮื้ออ..."
ตามฝันคลางออกมา จูบของเขาเหมือนสูบเอาเรี่ยวแรงของเธอไปหมด
ภาคินบดจูบอย่างหนักหน่วงลิ้นร้อนๆของเขาเกี่ยวพันกับลิ้นเธอจนไม่รู้ว่าลิ้นใครเป็นลิ้นใคร
มือบางที่บีบบ่าเขาไว้ ตอนนี้แทบจะไม่มีเเรงแถมยังใจหวิวๆเหมือนจะเป็นลม
ตามฝันตัวอ่อนปวกเปียกหมดแรงอยู่ในอ้อมกอดเขา
ภาคินรู้สึกพอใจกับปฏิกิริยาของเธอ เขาถอนริมฝีปากออก อดสงสารคนตัวเล็กในอ้อมเเขนไม่ได้ แค่โดนจูบยังหมดแรงขนาดนี้
ตามฝันทิ้งตัวซบหน้าลงไปที่ซอกคอเขาหายใจหอบ อย่างคนหมดแรง และหลับตานิ่งอยู่แบบนั้น เธอไม่เคยรู้สึกหมดแรงแบบนี้มาก่อน สองมือเธอยังจับไว้ที่บ่าของเขา
ภาคินอดขำไม่ได้เหมือนตัวเองกำลัง กล่อมเด็กนอนยังไงยังงั้น แต่สองแขนเเข็งแรงก็ยังกอดเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อยในท่าเดิม
- ผู้เขียน
