ติ๊งหน่อง...
ยังไม่ทันที่เขาและเธอจะได้พูดอะไรกันอีกมากความ เสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น... ศลิษาที่จดจ้องหน้าเทวินท์เหมือนจะค้นคว้าเอาสิ่งที่อยู่ในใจเขาทั้งหมดเผลอสะดุ้งแล้วหันไปทางประตูบ้าน
“อาจจะมีคนมาส่งของ ฉันขอเวลาก่อนนะคะ”
เธอรีบบอกเพราะเสียงกริ่งดังมาเป็นครั้งที่สอง เจ้าของร่างบางที่หัวใจเบาหวิวตัวเหมือนจะลอยๆ เดินเลี่ยงออกมาด้วยก้าวย่างที่ไม่มั่นคงนัก หากแต่ก็ต้องสนใจคนที่มาหน้าบ้านด้วยเช่นกัน เพราะไม่อย่างนั้นเสียงกริ่งคงดังไม่หยุดและคุยกันไม่รู้เรื่องพอดี...
เธอเปิดประตูรั้วบ้านบานเล็กเพื่อสอดส่องดู เพราะบางครั้งคนที่เข้ามาอาจจะไม่จอดหน้าบ้านเธอเสียทีเดียวเพราะจอดส่งของบ้านอื่นก่อน วันนี้มีรถเทวินท์อดขวางอยู่ด้วยเลยไม่รู้ว่าเป็นใครมา แต่พอเห็นคนที่ยืนอยู่เธอหน้าบึ้งขึ้นทันใด
“พี่วศิน”
“ษา” เขาเดินเข้ามาหาเธอทำท่าเหมือนจะจับมือ แต่ศลิษาถอยหนี และทำหน้าเคร่งใส่
“อย่ามาทำอย่
