เควินหน้าตึงขึ้นมา ดวงตาสีฟ้าเข้มขึ้น “พ่อตาที่รักของฉัน ทำไมทำตัวไม่น่ารักเลย อุตส่าห์ส่งมือดีไปคุ้มครอง ทำไมหันกลับมาทำร้ายจิตใจลูกเขยแบบนี้ แกจับตาดูทั้งคู่เอาไว้ให้ดี ของแบบนี้บังคับได้ แต่ถ้าคนกลางไม่เป็นใจ ใครจะทำอะไรได้ แล้วโทรศัพท์ของแกที่ทำตกน้ำ ตกลงกล้องมันเสียจนถ่ายภาพไม่ได้เลยเหรอ ฉันอยากเห็นหน้าพ่อตาฉันแล้ว”
“ครับใช้การไม่ได้เลย แต่ยังโทรเข้าโทรออกได้ จะออกไปซื้อใหม่ คุณเควินก็สั่งไม่ให้ผมทิ้งนายภูชิตแม้แต่นาทีเดียว”
“เออ เฝ้าพ่อตาฉันไว้ให้ดีก่อน รอทุกอย่างให้ฉันแน่ใจว่าจบจริงก่อน เกิดมีใครไม่หวังดีกับยลรดาตามไปหาเธอที่บ้าน แล้วพ่อตาฉันโดนลูกหลง เมียฉันคงทำใจไม่ได้ แต่ในระหว่างนี้แกก็ต้องคอยติดตามเรื่องนายภูผานั่นอย่างใกล้ชิด”
“แล้วถ้าคนกลางอย่างคุณยลรดาเขาเต็มใจกับลูกเขยที่พ่อเลือกให้ล่ะครับ แบบว่าเธอรักพ่อมากกว่า...”
“ไอ้ลูก้า พอเลย หยุดพูด” เควินตวาด “แกอยากกลับอิตาลีไห
