@หนึ่งสัปดาห์ต่อมา
บรรยากาศภายในคอนโดดูเงียบเหงา แสงแดดจางๆ ส่องผ่านผ้าม่านที่ถูกรูดปิดไว้เพียงครึ่ง ห้องทั้งห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นยาอ่อนๆ คลุ้งผสมกับความอึมครึมบางอย่างที่ไม่อาจมองเห็นด้วยตาเปล่า เพลินตานั่งอยู่ที่โซฟา ตัวเธอดูผอมลง สีหน้าซีดเซียว ใต้ตาหม่นคล้ำ ร่างกายดูอ่อนล้าเหมือนไม่ได้นอนมาหลายคืน เสียงเคาะประตูดังขึ้นสองสามครั้ง ก่อนที่เวหาจะผลักประตูเข้ามาอย่างไม่รีบร้อน สีหน้าเขาฉายแววกังวล มือยังถือถุงผลไม้กับซุปอุ่นๆ ที่เขาทำเองมาตั้งใจเยี่ยม
"เป็นยังไงบ้าง หน้าตาเพลินดูไม่ค่อยดีเลยนะ มันพูดอะไรไม่ดีอีกหรือเปล่า"
เวหาถามพร้อมเดินเข้ามานั่งลงข้างเธอ สายตาเขากวาดมองใบหน้าเธออย่างละเอียด แววตาเป็นห่วงชัดเจน เขารู้ข่าวจากหมอว่าเพลินตาต้องรับการดูแลใกล้ชิดและเริ่มมีอาการอ่อนแอผิดปกติ ชายหนุ่มจึงไม่รอช้ารีบแวะมาด้วยความเป็นห่วง เวหาเข้ามาหาเพลินตาที่คอนโดของโปรดปราณ ได้ยินข่าวมาว่าร่า
