@หนึ่งเดือนต่อมา
โปรดปราณนั่งเหม่อมองออกไปทางนอกหน้าต่าง หนึ่งเดือนเต็มที่ไม่ได้พบ ไม่ได้เจอไม่ได้เห็นหน้าของเพลินตา ตั้งแต่วันนั้นที่ก้มกราบเท้า ขอร้องอ้อนวอนให้เธออยู่ แต่เพลินตาไม่ยอมใจอ่อนให้เขาเลยสักนิด จากคนที่เคยรักเขาสุดหัวใจ แปลเปลี่ยนเป็นคนที่เกลียดเขาเข้ากระดูกดำ สีหน้าแววตาที่เธอมองกัน มันทำหัวใจเขาเจ็บปวดไม่น้อย ปฏิกิริยาเปลี่ยนไปจนน่าใจหาย เพลินตาในวันนั้น ไม่เหมือนเพลินตาคนเดิมอีกต่อไปแล้ว
"ไง...ถึงกับนอนหมอบเลยเหรอมึง : เวหาเห็นสภาพของเพื่อนรักที่นอนกอดขวดเหล้า หมอบคลานอยู่บนพื้นข้างเตียง อดที่จะสมเพชเวทนาไม่ได้ สภาพของมันเหมือนหมาจรจัดไม่มีที่อยู่ สีหน้าอิดโรย เหมือนคนไม่ได้หลับไม่ได้นอนมานานหลายวัน
"มึงมาทำไม กลับไป อย่ามายุ่งกับกู ~ : น้ำเสียงอู้อี้ฟังแทบไม่รู้ความ ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำเขาเมาจนเสียการควบคุม พูดจาไม่รู้เรื่องไปแล้ว
"สภาพดูไม่ได้ ตั้งแต่เมียทิ้งไป
