เพราะหมดพลังไปกับการเล่นน้ำวันนี้ต้นตะวันจึงนอนหลับเร็ว คนเป็นแม่อย่างเธอจึงมีเวลาหอบไอแพดลงมาเคลียร์งานบนโต๊ะญี่ปุ่นข้างล่าง ฟ้ารดาวางไอเดียคร่าวๆ เกี่ยวกับภาพตกแต่งในโรงแรมเป็นท้องฟ้าในสถานที่สำคัญของจังหวัดภูเก็ต ซึ่งพอเธอเกริ่นให้ภารัณฟังอีกฝ่ายก็เห็นด้วยและบอกว่ามิสเตอร์เหว่งต้องชอบแน่ๆ
“พี่ถามหน่อยได้ไหม ทำไมฟ้าถึงเริ่มวาดรูป”
แววตาคมทอประกายอ่อนโยนขณะมองคนตัวเล็กดำดิ่งใน ห้วงจินตนาการของตนเอง ได้ยินคำถามฟ้ารดาจึงวางปากกาในมือก่อนช้อนสายตามองทางเขา
“จริงๆ พี่รัณน่าจะรู้ว่าฟ้าชอบสีสัน ชอบความสดใสความสวยงามใช่ไหมล่ะ ทีนี้พอฟ้ามาภูเก็ตกับพี่รอบนั้นเราไปดูนิทรรศการอาร์ตด้วยกัน เวลานั้นสำหรับฟ้ามันมหัศจรรย์มากนะ เพราะแค่กระดาษใบเดียวเราสามารถเล่าความรู้สึก เรื่องต่างๆ หรือการเดินทางของชีวิตผ่านมันได้ ฟ้าก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่อยากบอกเล่าเรื่องราวที่พูดออกมาไม่ได้ Feeling the sky เล
