อรุณสาดแสงเต็มท้องฟ้าต้อนรับฤดูรักครั้งใหม่ที่กำลังมาถึง รถคันหรูเคลื่อนผ่านชายทะเลมุ่งหน้าเข้าสู่ตัวเมือง ชายหนุ่มหักเลี้ยวผ่านป้อมยามก่อนถอยจอดข้างสวนย่อมหน้าตัวอาคาร
“ฟ้ากับตะวันนั่งรอแถวนี้ก่อนนะพี่ไปไม่นาน”
ภารัณปิดประตูรถก่อนเบนสายตาไปทางม้านั่งใกล้ๆ ซึ่งบรรยากาศดีมีต้นไม้ใหญ่ให้ความร่มรื่นและสนามเด็กเล่นที่มี เครื่องออกกำลังกายตั้งปะปนอยู่
“ไม่ต้องรีบ ฉันกับตะวันรอได้”
ฟ้ารดาคลี่ยิ้มบอก แต่คนฟังกลับขมวดคิ้ว
“ฉันอีกแล้ว บอกแล้วไงว่าให้แทนตัวเองว่าฟ้าเหมือนเดิม”
เขามุ่ยหน้าพลางพ่นลมหายใจคล้ายเด็กน้อยเวลาถูกขัดใจ หญิงสาวเห็นเช่นนั้นก็หัวเราะลั่น ภารัณจะให้เธอเปลี่ยนไว ปานจรวดคงทำให้ไม่ได้หรอก อย่างน้อยต้องขอเวลาพิสูจน์สักหน่อยถึงจะกลับไปเหมือนเดิม
เมื่อคืนริมฝีปากทั้งคู่บดบี้กันอย่างเร่าร้อนแต่ไม่ได้เลยเถิด ไปไกล ฟ้ารดาดันร่างสูงออกห่างและให้โอกาสเขาอธิบายเหตุการณ์ทุกอ
