ช่วงค่ำของวันนั้น...เหมยที่กลับมาจากซื้อของกับเพทายก็ต้องพบว่านิลกาฬไม่อยู่ที่บ้าน เมื่อถามหาเจ้านายหนุ่มกับลุงสิงห์ ก็ดันถูกอีกฝ่ายบ่ายเบี่ยงราวไม่อยากตอบ พอคิดจะถามเอากับเพทายก็ถูกเธอบอกปัดว่ามีนัดกับวายุต้องรีบออกไป นั่นทำให้เหมยไม่รู้เลยว่านิลกาฬหายไปไหน เมื่อเช้าก็ยังดี ๆ อยู่นี่นา
“นี่มันค่ำแล้วนะ ในไร่เลิกงานหมดแล้วนี่นา” เพราะยังคงสงสัยว่าเขาหายไปไหน ทำให้เหมยนอนไม่หลับ เธอจึงลงมาเดินเล่นข้างล่าง สายตาก็มองออกไปยังเส้นทางเบื้องหน้า หวังว่าจะเห็นแสงไฟรถสาดส่องมา แต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า
กรอบแกรบ! กรอบแกรบ!
ขณะที่กำลังเดินเล่นอยู่นั้นในหูก็ได้ยินเสียงคล้ายใบไม้แห้งถูกย่ำเหยียบ นั่นทำให้เหมยหันไปทางต้นเสียงทันที
“คุณนิล!” สาวน้อยร้องเรียกด้วยความคาดหวัง ทว่าเบื้องหน้ากลับร้างไร้ผู้คน ก่อนจะมีลมวูบใหญ่พัดมากระทบใบหน้าอ่อนใสอย่างแรง ก่อนที่สติสัมปชัญญะของเธอจะดับวูบลงอย่างฉับพลั
