คามิน(หวง)รัก เมียเด็ก

ตอนที่7 น้ำไม่ไหล

หลังจากที่ฉันก้าวขาเข้ามาภายในห้องพักของพี่คามิน สิ่งแรกที่ฉันทำเลยก็คือ มองสำรวจไปทั่วทั้งห้องของพี่เขา

ข้าวของที่ถูกจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยบ่งบอกว่าผู้ชายคนนี้ต้องเป็นคนที่เจ้าระเบียบมากแน่ๆ

ภายในห้องพักตกแต่งไปด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูราคาแพงที่ราคารวมๆกันคงจะมากกว่าราคาห้องชุดนี้ซะอีก กลางห้องโถงมีโซฟาขนาดใหญ่อยู่สองตัวซึ่งตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามกัน โดยที่ตรงกลางระหว่างโซฟาทั้งสองตัวนั้นจะมีโต๊ะกระจกสีใสขั้นอยู่

และเด็ดสุดคงจะเป็นวิวที่อยู่ด้านนอกกระจกสีใสบานใหญ่นี่แหละ ที่เวลามองออกไปตอนกลางวันจะเห็นท้องฟ้าสีครามสวยงาม และถ้ามองออกไปในตอนกลางคืนก็จะเห็นท้องฟ้าสีเข้มที่มีดวงดาวระยิบระยับบวกกับแสงไฟจากตึกรามบ้านช่องของเมืองใหญ่ที่ส่องแสงไปทั่วทั้งเมือง

“ห้องคุณนี่ วิวสวยดีจังเลยนะคะ” สวยกว่าห้องฉันอีก ถึงแม้ว่าเราจะอยู่ชั้นบนสุดของคอนโดหรูนี้เหมือนกัน ทว่าวิวของห้องเขากับห้องฉันนั้นมันต่างกันไง แล้วฉันก็คิดว่าห้องของเขากว้างกว่าห้องของฉันมากด้วย

“สนใจมาชมวิวที่ห้องผมทุกคืนไหมล่ะครับ”

“คุณคงจะชวนผู้หญิงมาชมวิวที่ห้องนี้บ่อยสินะคะ”

“ผมไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาที่ห้องเลยนะ คุณคนแรก” ไม่รู้ว่าที่เขาพูดมาเมื่อกี้มันจริงไหม แต่มันสามารถทำให้อวัยวะที่อยู่ภายในอกด้านซ้ายของฉันเริ่มเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง

เต้นแรงชนิดที่ว่าเหมือนมีใครมาตีกลองอยู่ข้างในยังไงยังงั้นเลย

“คุณมีอะไรให้ฉันช่วยไหมคะ บอกได้เลยนะ” ฉันเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่องคุย พร้อมกับเดินไปหาพี่คามินที่กำลังวุ่นอยู่กับการจัดโต๊ะอาหาร ซึ่งตอนนี้ก็ดูเหมือนว่าเขาจะจัดเสร็จหมดแล้ว

“ไม่มีครับ เชิญคนสวยนั่งรับประทานอาหารได้เลย” ไม่พูดเปล่า แต่ว่าเขายังเลื่อนเก้าอี้ให้ฉันนั่งด้วย ช่างเป็นสุภาพบุรุษซะจริงๆ

“ขอบคุณค่ะ ว่าแต่อาหารพวกนี้ คุณทำเองหมดเลยเหรอคะ?” ฉันเอ่ยถามอย่างสงสัย เพราะอาหารที่วางเรียงรายอยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้ หน้าตามันคือน่ากินมาก

“เปล่าครับ ป้านิ่มกับพวกป้าแม่บ้านคนอื่นๆเป็นคนทำ ส่วนผมก็แค่เข้าไปช่วยหยิบนั่น หยิบนี่ก็แค่นั้น” รอยยิ้มที่ชวนหลงใหลปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาของพี่คามินทันทีที่เขาพูดจบ

ที่บอกว่าเข้าครัวเองนี่คงจะเข้าไปเป็นลูกมือพวกป้าๆแม่บ้านสินะ แต่ว่าเขาเนี่ยนะจะเข้าไปเป็นลูกมือ แค่ชี้นิ้วสั่งๆ ก็ได้แล้วไหม

“อ่อ ฉันก็คิดว่าคุณทำเอง”

“หึ หน้าตาอย่างผมเหมือนคนทำอาหารเป็น?” นั่นสิ แต่ก็ไม่แปลกหรอกนะ เพราะผู้ชายส่วนใหญ่ก็ทำอาหารไม่เป็นกันอยู่แล้ว

“ก็เมื่อกี้คุณเป็นคนบอกว่าเข้าครัวเอง ฉันก็นึกว่าคุณเป็นคนทำ”

“เรื่องอาหารผมไม่ถนัดหรอกนะ แต่ถ้าเป็นเรื่องอื่น ผมช่ำชองมาก”

“เรามากินข้าวกันเถอะค่ะ เดี๋ยวเย็นแล้วจะไม่อร่อยนะ” ฉันที่รู้ความหมายของประโยคที่เขาพูดเมื่อกี้ ถึงกับต้องรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที นี่เขาพูดออกมาแบบไม่อายได้ยังไงกัน เฮ้อ!!

ฉันใช้เวลากินข้าวเป็นเพื่อนพี่คามินที่ห้องของเขานานเกือบชั่วโมง ก่อนจะขอตัวกลับมาที่ห้องของตัวเอง เพราะฉันยังมีงานที่ต้องทำต่อ นั่นก็คือการเก็บเสื้อผ้าและของใช้ที่ฉันยังเก็บไม่เสร็จ

แต่พอจัดการกับของพวกนั้นเสร็จ ฉันก็รีบพาตัวเองมาอาบน้ำชำระร่างกายทันที

ทว่าในขณะที่ฉันกำลังยืนอาบน้ำอยู่ใต้ฝักบัวอยู่นั้น จู่ๆน้ำที่เคยไหลก่อนหน้านี้ ก็หยุดไหลเอาซะดื้อๆ

ฉันลองปิดและเปิดฝักบัวใหม่อีกที มันก็ไม่ไหล ทำไมน้ำไม่ไหล เมื่อกี้ยังไหลดีอยู่เลยไม่ใช่หรือไง

แล้วสภาพฉันตอนนี้คือหัวยังมีแต่ฟองอยู่เลยไหม บ้าจริง!!

เอาไงดีวะ? ที่ห้องพี่คามินน้ำจะไหลหรือเปล่านะ!!

ไม่รู้ว่าเวลานี้พี่เขาจะออกไปที่ร้านหรือยัง แต่ความหวังเดียวของฉันก็คือต้องพึ่งเขานี่แหละ ไวกว่าความคิดก็คงจะเป็นสองเท้าของฉัน ที่ตอนนี้ก้าวมายืนอยู่หน้าห้องพี่เขาแล้วเรียบร้อย

ที่สำคัญเตรียมชุดนอนมาด้วยเสร็จสรรพ แล้วชุดนอนแต่ละชุดที่มีก็มีแต่สายเดี่ยวทั้งนั้น นี่ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ แต่ไม่เป็นไร ค่อยใส่เสื้อคลุมอาบน้ำตัวเดิมออกมาก็ได้นี่นา

ออดดดด!!

ออดดดด!!

ฉันยืนกดออดอยู่หน้าห้องพักของเขา ในใจก็ภาวนาว่าขอให้เขายังอยู่ เพราะถ้าเขาไม่อยู่ฉันก็ไม่รู้จะต้องทำยังไงกับสภาพตัวเองตอนนี้ และไม่ถึงหนึ่งนาทีเสียงประตูห้องพักก็ถูกเปิดออกโดยมีร่างสูงเจ้าของห้องยืนมองฉันอยู่ที่บานประตู

เขามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า คือสภาพฉันตอนนี้มันต้องตลกมากแน่ๆ หัวมีแต่ฟองงี้ ที่สำคัญยังอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำแค่ตัวเดียวอีก

แกก็ช่างกล้ามากยัยนับดาวเอ๊ย!!

“เอ่อคือว่าน้ำที่ห้องฉันไม่ไหลค่ะ ไม่รู้ว่าน้ำที่ห้องคุณไหลไหม?” ก็น้ำมันไม่ไหลจริงๆนี่นาจะให้ทำยังไง เบอร์นิติคอนโดฉันก็ยังไม่ได้ขอไว้เลยด้วย

“ไหลปกตินะ เมื่อกี้ผมเพิ่งใช้ไป”

“งั้นถ้าไม่รบกวน ขอฉันเข้าไปอาบน้ำที่ห้องคุณได้ไหมคะ” สรรพนามที่ฉันใช้คุยกับเขาก็ยังคงเป็นฉันกับคุณเหมือนเดิม เพิ่มเติมก็คงเป็นเขาที่เรียกฉันแบบนั้นเหมือนกัน

“ครับ ใช้ห้องน้ำในห้องนอนผมได้เลยนะ” ให้ใช้ห้องน้ำในห้องนอนเขาเลยงั้นเหรอ? ไม่ดีเท่าไหร่มั้ง

“ขอใช้ข้างนอกดีกว่าค่ะ แค่ล้างฟองพวกนี้เอง” ฉันตอบเขาไป ก่อนจะเดินตามหลังเขาเข้ามาในห้องนี้ด้วยความประหม่านิดหน่อย จะไม่ให้ประหม่าได้ไงล่ะ ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่ชุดคลุมอาบน้ำผืนเดียวเองไหม

“ข้างนอกท่อน้ำมันตันครับ ใช้ข้างในดีกว่า” คอนโดตั้งหลายล้าน ท่อน้ำตันเนี่ยนะ ฉันได้แต่มองหน้าเขาสลับกับบานประตูห้องนอนที่เขาเดินมาหยุดอยู่ตอนนี้อย่างชั่งใจ

เอาวะ รีบอาบแล้วก็รีบกลับ แค่นี้เองยัยนับดาว

“งั้นรบกวนทีนะคะ ฉันใช้เวลาไม่นาน” พูดจบฉันก็หมุนลูกบิดบานประตูก่อนจะแทรกตัวเข้าไปด้านในแล้วรีบปิดประตูด้วยความรวดเร็ว

นี่ฉันเข้ามาในห้องนอนของพี่เขาจริงๆใช่ไหม ทำไมข้าวของถึงได้วางเป็นระเบียบเรียบร้อยขนาดนี้ เหมือนข้างนอกไม่มีผิด

เตียงนอนก็กว้างมาก นอนคนเดียวไม่เห็นจำเป็นต้องเอาใหญ่ขนาดนี้เลย ดูจากสายตาน่าจะกว้างกว่าหกฟุตอีกนะ

แล้วนี่แกจะมัวแต่มองสำรวจห้องนอนพี่เขาทำไม รีบอาบแล้วก็รีบกลับห้องตัวเองไปได้แล้ว ยัยนับดาวเอ๊ย